Het liefdesinterbellum

Lot heeft niet lang geleden haar moeder verloren en beschikt door de onverschillige houding van haar vader niet over een ouderlijk vangnet. Haar leven kenmerkt zich door een aaneenschakeling van min of meer onbetekenende liefdesrelaties. Zo vult ze de leegte die haar moeder heeft achtergelaten met luchtig nachtelijk vertier en korte of wat langere relaties. Een oude straatartiest, een alcoholist, iemand met mentale problemen. Mensen met hun eigen problemen en verslavingen. Maar in de stap die daarop volgt zit de crux: na het stuklopen van zo’n relatie treurt Lot steevast zo hard en hartverscheurend in haar antikraakappartement dat ze het rouwen om haar moeder in zekere zin opnieuw beleeft. Remournen, noemt ze dat. In tegenstelling tot voor echte rouw lijkt er voor dit remournen altijd een medicijn te zijn: in elke nacht, in elk café, liggen aan het einde van dit ‘liefdesinterbellum’ immers weer nieuwe avonturen die de leegte in Lots leven kunnen vullen en de dieperliggende pijn op afstand kunnen houden. Ine Boermans (1976) publiceerde essays en korte verhalen in De Internet Gids, Hard//hoofd, Papieren Helden en Tirade. Ze debuteerde in 2021 met haar roman Een opsomming van tekortkomingen, die de longlist van de Hebban Debuutprijs behaalde en werd genomineerd voor het Beste Groninger Boek. Ze is columnist voor de VPRO Gids. Over Een opsomming van tekortkomingen: ‘Ine Boermans kan schrijven, en hoe. Haar roman is buitengewoon grappig en naargeestig. Zelfs de ergste voorvallen beschrijft ze sprankelend.’ nrc •••• ‘Uitstekende debuutroman. (…) Het is vooral de relatie met haar manipulatieve, narcistische vader die de motor van dit wrang-geestige verhaal vormt. Boermans balanceert knap tussen luchtigheid en beklemming in deze roman, die zowel een monument als een afrekening is. De Nederlandse literatuur is met de vader van Lot een memorabele klootzak rijker.’ VPRO Gids ‘ Een opsomming van tekortkomingen had een eenzijdig droevig verslag kunnen worden, maar Boermans heeft een bijzondere, eigen toon: hard, licht en droog.’ Trouw ‘Een absurdistische roman over plots opkomend verdriet en rechtkrabbelen na familieleed. Haar toon imponeert.’ De Morgen ‘Prachtig. Meer wil ik er eigenlijk niet over zeggen. Hoe minder je weet, hoe meer het je overrompelt, maar ik kan iedereen aanraden dit boek met spoed te lezen. Het ontroerde me, maakte me regelmatig aan het lachen en ik was vooral verrast door de dingen die Ine niet schreef en die er daardoor toch stonden.’ Youp van ’t Hek