Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Non-Fictie/Biografieën/Imanuelle
Imanuelle Grives
Imanuelle
Mijn vechtershart
Oorspronkelijke prijs was: € 20,00.€ 7,90Huidige prijs is: € 7,90.
Later als ik groot ben, ga ik iedereen laten zien dat ik wél iemand ben, dat ik wat waard ben. Wacht maar, iedereen gaat het zien!’. En toen werd Imanuelle Grives in de zomer van 2019 met een grote hoeveelheid drugs aangehouden op dancefestival Tomorrowland, waarna zij twee maanden in hechtenis doorbracht in de beruchte Antwerpse gevangenis. Hoe belandt een bejubelde actrice op het hoogtepunt van haar carrière ineens in de gevangenis? Wat is het werkelijke verhaal achter de actrice, een rolmodel dat voor het oog van de hele wereld ten val kwam? In ‘Mijn vechtershart’ gaat Imanuelle samen met de Rotterdamse journalist Anton Slotboom op zoek naar antwoorden. In dit autobiografische verslag nemen ze je mee op een dollemansrit van roem, prachtige overwinningen, seks en feesten, maar ook van angstaanvallen, eenzaamheid en drugs. Het is een persoonlijk verhaal waarin Imanuelle ongeveinsd vertelt over haar strenge christelijke opvoeding, het worstelen met de druk van bekendheid en het pakken van nieuwe kansen. Hoe klim je weer op als je aan de rand van de afgrond hebt gestaan?
Gerelateerde producten
non-fictie
Rodolfo Vera Calderón
Máxima
Ze is de populairste vrouw van Nederland, bewonderd door miljoenen. Tegenwoordig lijkt het alsof ze voor het koningschap in de wieg is gelegd, maar dat begon toch echt anders. Het meisje uit de Argentijnse middenklasse moest haar eigen pad bewandelen om uiteindelijk de troon te bereiken. Máxima. De wording van een koningin behandelt het leven van een vrouw over wie al veel is verteld en geschreven. Maar Rodolfo Vera Calderón en Paula Galloni, en hun vele bronnen, winden er bepaald geen doekjes om. Onverbloemd beschrijven de twee journalisten Máxima's klim naar de top. In hun biografie komt het verborgen en controversiële verleden van een jonge vrouw aan het licht die haar familie achterlaat in een zoektocht naar geld en roem. Haar ambitie brengt haar via wilde feesten van de New Yorkse jetset en een paar romances uiteindelijk bij haar doel: trouwen met een edelman. Maar blijft het daarbij? Máxima. De wording van een koningin beschrijft het feitelijke verhaal achter de veelzijdige vrouw die haar eigen plan trok â en won. Na publicatie in Argentinië, waar het boek een bestseller werd, ontvingen de auteurs nog meer informatie, waaronder een aantal ook in Nederland volkomen onbekende en zelfs geheime feiten. Deze beleven in deze Nederlandse editie hun wereldprimeur. Rodolfo Vera Calderón (1977) was als journalist werkzaam in Mexico, Frankrijk, de Verenigde Staten en Argentinië. Hij was vier jaar redacteur van de Argentijnse editie van ¡HOLA! en interviewde vele Europese vorsten, prinsen, prinsessen en edellieden. Paula Galloni (1988) is een Argentijnse journalist. Zij werkt momenteel voor de televisie en de radio. Gedurende tien jaar was ze verslaggever voor de Argentijnse editie van het tijdschrift ¡HOLA!. 'De auteurs leggen een onbekende kant van de koninklijke gemalin bloot. Nergens vind je een portret dat zo levensecht is als in dit nieuwe boek, waarin onbekende details worden onthuld over de Argentijnse die koningin van Nederland werd.' La Voz 'Dit boek is ook gebaseerd op anonieme bronnen, maar tapt uit een ander vaatje. Hier vertrekt Máxima als kind uit een middenklasse-gezin naar New York op zoek naar geld en status.' Daniela Hooghiemstra, de Volkskrant 'De auteurs beschrijven de lichte kanten van het leven van de koningin, maar ook de sombere: de verboden liefde van haar ouders; het politieke verleden van haar vader; en de betreurenswaardige zelfmoord van haar zus Inés. Ook geven ze onbekende details over het begin van Máxima's romance met de huidige koning en maken ze een uitputtende analyse van de modeontwerpen die ze kiest, die wel heel ver af staan van de calvinistische soberheid van haar schoonmoeder.' La Nacionmens & maatschappij
Eugénie Smits van Waesberghe
Zwartboek adoptie
Zwartboek adoptie in Nederland in de 20e eeuw De invoering van de Adoptiewet in 1956 zorgde ervoor dat adoptie wettelijk onder de verantwoordelijkheid van de Nederlandse overheid viel. Een grote vraag naar baby's in Nederland door veelal kinderloze echtparen was het gevolg. Ongehuwde vrouwen stonden, vaak onder informele dwang, na de bevalling hun baby af. Dat gebeurde meestal in zogeheten doorgangshuizen waar zwangere meisjes en vrouwen verbleven en waaraan de overheid destijds financieel bijdroeg. Naar schatting zijn tussen 1956 en 1984 rond de 15.000 tot 25.000 baby's op deze manier afgestaan. Dit zorgde toen al voor veel leed, maar het werd decennia later nog veel pijnlijker toen geadopteerden op zoek gingen naar hun onbekende biologische moeders en vaders. Persoonsgegevens van geboorte- en adoptiefamilies blijken in geheime dossiers opgeslagen, zijn niet ter inzage of indertijd (moedwillig) verdwenen in opdracht van adoptieouders of zijn van hogerhand vernietigd. In 'Zwartboek adoptie' vertellen geadopteerden over hun persoonlijke adoptieverhaal en de levenslange impact ervan. Evenals moeders die vaak onvrijwillig en onwetend ooit een baby afstonden aan andere Nederlandse echtparen. Ze durven nu eindelijk hun verhaal te doen. Afstandsmoeders, afstandsvaders, geadopteerden en ook niet geadopteerde kinderen en familieleden komen uitgebreid aan het woord. Ook deskundigen die in hun werk in aanraking kwamen met adoptie als medewerkers van de Raad voor de Kinderbescherming, therapeuten en jeugdhulpverleners, historici en hoogleraren in religiegeschiedenis en sociale demografische geschiedenis, een kinderrechter en een kindertehuisdirecteur vertrouwen hun ervaringen over de adopties toe aan dit zwartboek. Allen tekenen zo met elkaar de inktzwarte rand om de Nederlandse adoptiegeschiedenis. We kunnen het niet veranderen, maar het gaat erom dat we het erkennen en van de fouten leren. De schrijfster van Zwartboek adoptie is Eugénie Smits van Waesberghe (1965). Zij is journalistiek onderzoeker, psychosociaal therapeut en coach. Zelf is Eugénie ook geboren in een doorgangshuis, onder dwang bij haar moeder weggenomen en ter adoptie in een pleeggezin geplaatst. De afgelopen vijf jaar stuitte Eugénie, mede door haar eigen zoektocht naar informatie over haar biologische moeder en vader, op gesloten deuren. 'Veel is onbekend, over veel wordt gezwegen en weinig is mogelijk om duidelijkheid te krijgen,' aldus Eugénie. Tijdens haar zoektocht kwam zij in contact met vele lotgenoten, wier verhalen, zoektochten, adoptieverleden en adoptieleed zij in dit boek heeft opgetekend. Eugénie studeerde aan de faculteit Sociale Wetenschappen en de Rechtenfaculteit van de Rijksuniversiteit Utrecht (Nederlands recht). Ze is getrouwd, heeft twee kinderen en werkt onder meer als psychosociaal therapeut en coach. Deskundige is Eugénie op het gebied van risicotaxatie, casusregie en het opstellen van veiligheidsplannen in complexe gezinssystemen en op het terrein van afstand, adoptie en hechting. Als deskundige en belangenbehartiger is Eugénie sinds 2018 lid van de ministeriële werkgroep Binnenlandse afstand en adoptie. Deze werkgroep heeft de totstandkoming van het landelijke onderzoek naar de binnenlandse afstand en adoptie en de oprichting van het landelijk meldpunt in 2019 voorbereid.non-fictie
Brigit Kooijman
De oude actrice en ik
Actrice Elisabeth Andersen vertelt in gesprek met journaliste Brigit Kooijman over haar fascinerende carrière in de theaterwereld en haar dramatische en bijzondere relatie met Werner Muensterberger. Zij is een idealistische, wat naïeve toneelschoolleerlinge, hij een uit nazi-Duitsland gevluchte Joodse wetenschapper. Ze ontmoeten elkaar in mei 1942. Als het voor Joden te gevaarlijk wordt in Amsterdam, duikt hij bij haar onder. Zij gaat, onder Kulturkammer-bewind, aan de slag als beroepsactrice om hem te kunnen beschermen. Jaren van angst en vernedering volgen. Na de Bevrijding kunnen de geliefden eindelijk met hun leven beginnen, maar dat loopt anders dan ze voor ogen hadden. Elisabeth Andersen (1920-2018) verwierf na de oorlog grote faam in het theater. Als enige Nederlandse actrice won ze driemaal de hoogste toneelprijs, de Theo d'Or. Werner Muensterberger (1913-2011) en werd bekend als kunstverzamelaar, etnoloog en psychotherapeut van de New Yorkse beau monde. Zeven decennia, twee huwelijken en ettelijke liefdesrelaties later noemt Elisabeth Andersen hem nog altijd 'de man van mijn leven'. Hij heeft haar gemaakt tot wie ze is. In een serie gesprekken met journalist Brigit Kooijman kijkt de oude actrice terug op haar leven. De razzia's, de Hongerwinter, het dubbelleven ? ze vertelt erover alsof het gisteren gebeurde. Met een fabelachtig talent voor details schetst ze haar professionele ontplooiing van bleu toneelspeelstertje naar jeune première bij de Haagse Comedie, tot doorleefd actrice die bewondering oogstte met haar karakterrollen. En, parallel daaraan, haar persoonlijke ontwikkeling van ongevormd, 'horig' meisje tot geëmancipeerde, onafhankelijke vrouw.non-fictie
