Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Mens & maatschappij/Zie de mens
Een zoektocht langs de wondere wereld van schedelmeten, rassenkunde, eugenetica en ander onderzoek uit het verleden dat we liever vergeten, maar dat ons veel kan vertellen over de oorsprong van vooroordelen en onderbuikgevoelens die menigeen herkent maar ook ontkent: een boek over vergeten en verdrongen hoofdstukken uit de westerse wetenschap die onze blik op de medemens diepgaand hebben beïnvloed.
Gerelateerde producten
mens & maatschappij
Robin van Wechem
Het antirimpelcomplex
Je bent wat je eet, luidt het bekende gezegde. Maar je bent zeker ook wat je smeert. Via onze huid dringt van alles – crèmes, shampoos, make-up en andere middelen – gedeeltelijk ons lichaam binnen. Toch zijn er niet veel mensen die weten wat er in hun dagelijkse portie cosmetica zit. En dat terwijl huidirritaties of allergische reacties juist vaak daarvan afkomstig zijn. Daar komt nog eens bij dat sommige cosmetica-ingrediënten in verband zijn gebracht met hormoon verstorende effecten en kanker. In de cosmetica-industrie gaan miljarden om. Hoe kan het dat fabrikanten ons producten verkopen die zijn gebaseerd op sprookjesverhalen die de eeuwige jeugd beloven, terwijl ze in werkelijkheid voornamelijk het natuurlijke evenwicht van de huid verstoren en het herstellend vermogen beschadigen? Hoe kan het dat we zo graag jong en mooi willen blijven dat we bereid zijn alles te geloven? 'Het antirimpelcomplex' gaat over de ware werking van cosmetica. Robin van Wechem deed jarenlang onderzoek en vertelt over de schoonheidscultuur die eist dat we steeds meer gebruiken en over de industrie die ons daar grif voor laat betalen. Van Wechem plaatst kanttekeningen bij de manier waarop de veiligheid van cosmeticaproducten wordt beoordeeld en kritiseert de macht van de industrie in dit proces. Maar vooral informeert ze ons over wat er echt in al die flessen en potjes in je badkamer zit, en daagt ons zo uit om betere keuzes te maken.mens & maatschappij
Marte Kaan
Moeder natuur
We hechten ons aan onze ouders, aan onze geliefden, aan onze kinderen, en moeten hen ook steeds weer laten gaan, tot de dood ons definitief scheidt. Onze vroege hechtingsgeschiedenis is van grote invloed op al onze relaties. Toen Marte Kaan vanwege haar scheiding haar kinderen een paar dagen per week moest missen, vroeg ze zich af hoe dit hen zou vormen. Met een fascinatie voor de emotionele krachten die loskomen legt ze aan de hand van literatuur, film en wetenschap intrigerende psychologische en sociaal-culturele mechanismen bloot. 'Moeder Natuur' toont wat het loslaten van je kinderen met je doet, waarom liefdeloosheid alles met liefde te maken heeft en hoe de afgrond van de dood ons kan bevrijden van een vals zelfbeeld. En al lijken we vaak willoos overgeleverd te zijn aan onze natuur, onze worstelingen zijn wel de bron van verhalen en ideeën die helpen verdragen dat we onze geliefden uiteindelijk zullen verliezen. Ze leren ons bovendien dat verlies inherent is aan iedere hechte band.kunst
Joris van Casteren
Het Station
Amsterdam Centraal is veel meer dan alleen een station. Het is een stad in een stad waar elke dag duizenden mensen aankomen en vertrekken, winkelen en werken. Een fascinerend bedrijf dat nooit stilstaat. Een plek vol verhalen, verwachtingen en teleurstelling. Reizigers, medewerkers, bestuurders, aannemers, passanten: allemaal hebben ze een eigen band met het station.Joris van Casteren kan als geen ander beschrijven welke mensen het station bevolken. Ogenschijnlijk terloopse gebeurtenissen krijgen in zijn reportages een cruciale betekenis. Met een onnavolgbare nieuwsgierigheid schrijft hij over de mensen die hij tegenkomt. Dit jaar bestaat het station 125 jaar, het reizen per trein 175 jaar.Recensie: Nieuwe Revu
Niet dat het [boek Het Station van Joris van Casteren] hem [mijn collega] zal overhalen de auto vaker voor tram, bus, trein, metro of pont te verruilen, die indruk heb ik niet, maar hij leert wel een nieuws stadsdeel kennen: het Centraal Station. Daarbij speelt het ov slechts een bijrol in het boek. Van Casteren is met zijn nieuwsgierige aard achter de 'bevolking' van het station aangegaan. Beveiligers, beambten van allerlei soort, loketmedewerkers, zwervers en natuurlijk degene waar het op dit knooppunt om draait: de reiziger.Anekdotisch wordt er een wereld aan weetjes voor het voetlicht gebracht en op die manier een beeld geschetst van enkele markante, belangrijke of terugkerende individuen uit de ongeveer 250.000 mensen die het station dagelijks gebruiken, er werken of zelfs wonen.mens & maatschappij
