Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Non-Fictie/Wit, niet blank
Marcia Luyten
Wit, niet blank
Mijn eerste jaren in Afrika
Oorspronkelijke prijs was: € 17,50.€ 7,90Huidige prijs is: € 7,90.
Aan het begin van het nieuwe millennium woonde Marcia Luyten twee jaar lang in Kigali, de hoofdstad van Rwanda. Niet belast met de white man’s burden verlangde Luyten ernaar de bewoners van Afrika gelijkwaardig tegemoet te treden. Toen was Afrika nog ‘het verloren continent’, tien jaar later heette het ‘opkomend’ en nu hangt Europa’s toekomst af van Afrika; van de vraag of migratie vanuit Afrika beheersbaar wordt. Speciaal voor deze editie van ‘Wit, niet blank’ schreef Luyten een voorwoord waarin ze terugblikt op haar kennismaking met Afrika, en wat die haar leerde over Nederland en het Westen.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Keith Lowe
Angst en vrijheid
De Tweede Wereldoorlog was een van de grootste catastrofes in de geschiedenis van de mensheid. Hoe hebben deze verschrikkelijke ervaringen, en de herinnering eraan, ons leven beïnvloed? 'Angst en vrijheid' is een standaardwerk over de nog altijd voortdurende impact van de Tweede Wereldoorlog ? op landen, steden, families en mensen over de hele wereld. De nieuwe wereldorde die na 1945 ontstond, betekende het einde van de macht van Europese vorstenhuizen en de geboorte van twee nieuwe supermogendheden, die verwikkeld raakten in een nieuwe, wereldwijde Koude Oorlog. Wetenschappers kwamen met nieuwe technologieën, politici speculeerden over nieuwe samenlevingsvormen: sommigen pleitten voor een wereldregering, anderen juist voor onafhankelijkheid. Het was een tijdperk van verwondering en angst, wat nog altijd doorklinkt in de debatten over nationalisme, immigratie en globalisering die we vandaag de dag voeren. Behalve een analyse van de belangrijkste naoorlogse veranderingen en de mythen die destijds ontstonden, bevat 'Angst en vrijheid' een onderzoek naar de filosofische en de psychologische impact van de oorlog. Aan de hand van tal van individuele verhalen laat Keith Lowe zien hoe leiders en gewone mensen zich staande hielden in de naoorlogse wereld. Hoe werd een van de grootste trauma's uit de geschiedenis gebruikt als een kans om verandering te realiseren?geschiedenis
Aly van der Mark
Zoo gelukkig dat we elkaar nog hebben
'We zijn zoo gelukkig dat we elkaar nog hebben.' Dat schreef Sjoukje van der Mark aan haar familie in Friesland, direct na het bombardement op Rotterdam, op 14 mei 1940. Zij en haar man Tiele waren in 1938 naar die stad vertrokken om daar een toekomst op te bouwen. Hij ging er werken bij de politie. Tijdens de vijf oorlogsjaren zijn nog talloze brieven verzonden van Rotterdam naar Friesland en omgekeerd. Ze geven een indringend beeld van het dagelijks leven in oorlogstijd. Met name voor Tiele werden het spannende jaren. Jaren met razzia's, een verblijf in kamp Waterloo bij Amersfoort en een periode als onderduiker. Wat opvalt is de heldhaftigheid van vele onbekenden, zoals de bewoners van Britswerd, die hun leven waagden door onderdak te verschaffen aan mensen die moesten vluchten voor de Duitsers. Meer dan 70 jaar lagen de oorlogsbrieven van Tiele en Sjoukje ongelezen in een doos op zolder. Tot dochter Aly ze vond. Ze las ze met grote belangstelling en verdiepte zich vervolgens in de familiegeschiedenis, waarbij ze dankbaar gebruik maakte van bewaarde dagboeken en andere documenten. Het resultaat van haar onderzoek is dit rijk geïllustreerde boek met een schat aan unieke foto's, brieven en documenten.geschiedenis
Herman Hülsmann
Mijn reis naar Indië 1928-1929
In dit dagboek neemt Hermann Hülsmann ons mee op reis naar het toen nog verre Nederlands-Indië. Hülsmann was samen met drie andere studenten uitgenodigd door de Vereeniging Jan Pieterszoon Coen, die met groepsreizen de deelnemers wilde interesseren voor topfuncties in Indië. Er moest dan wel een verslag worden geschreven over enkele projecten die onderweg werden bezocht. Hermann Hülsmann beperkte zich niet tot de beschrijving van 'enkele projecten'. Hij zette zo veel mogelijk waarnemingen op papier. En hij maakte er foto's bij. Het resultaat is een levendig en vaak humoristisch geschreven verslag van een tijdsbeeld. Het dagboek begint met de avontuurlijke heenreis met de boot door het Suezkanaal. In Indië bezoekt hij bekende trekpleisters, die toen nog niet zo toeristisch waren als nu. En hij schrijft uitgebreid over het dagelijks leven en werken in die tijd. 'Mijn reis naar Indië' bevat veel bijzondere wetenswaardigheden, onder andere over de toenmalige stand van de techniek. Hermann eindigt zijn bezoek met een reis door Atjeh met de zogenaamde Atjeh Tram (opgeheven in 1962). In dit deel van het dagboek beschrijft hij onder andere de wegenbouwprojecten in dit toen nog onontgonnen gebied. Voor Hermann Hülsmann (1902-1983) bleef dit de reis van zijn leven. Uiteindelijk is hij niet naar Indië gegaan om daar een leidende functie te gaan vervullen. In plaats daarvan koos hij voor een carrière bij de rechterlijke macht in Nederland. En niet zonder succes: hij nam afscheid van zijn werkzame leven als Raadsheer van de Hoge Raad der Nederlanden.geschiedenis
