Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Non-Fictie/Wit, niet blank
Marcia Luyten
Wit, niet blank
Mijn eerste jaren in Afrika
Oorspronkelijke prijs was: € 17,50.€ 7,90Huidige prijs is: € 7,90.
Aan het begin van het nieuwe millennium woonde Marcia Luyten twee jaar lang in Kigali, de hoofdstad van Rwanda. Niet belast met de white man’s burden verlangde Luyten ernaar de bewoners van Afrika gelijkwaardig tegemoet te treden. Toen was Afrika nog ‘het verloren continent’, tien jaar later heette het ‘opkomend’ en nu hangt Europa’s toekomst af van Afrika; van de vraag of migratie vanuit Afrika beheersbaar wordt. Speciaal voor deze editie van ‘Wit, niet blank’ schreef Luyten een voorwoord waarin ze terugblikt op haar kennismaking met Afrika, en wat die haar leerde over Nederland en het Westen.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Keith Lowe
Angst en vrijheid
De Tweede Wereldoorlog was een van de grootste catastrofes in de geschiedenis van de mensheid. Hoe hebben deze verschrikkelijke ervaringen, en de herinnering eraan, ons leven beïnvloed? 'Angst en vrijheid' is een standaardwerk over de nog altijd voortdurende impact van de Tweede Wereldoorlog ? op landen, steden, families en mensen over de hele wereld. De nieuwe wereldorde die na 1945 ontstond, betekende het einde van de macht van Europese vorstenhuizen en de geboorte van twee nieuwe supermogendheden, die verwikkeld raakten in een nieuwe, wereldwijde Koude Oorlog. Wetenschappers kwamen met nieuwe technologieën, politici speculeerden over nieuwe samenlevingsvormen: sommigen pleitten voor een wereldregering, anderen juist voor onafhankelijkheid. Het was een tijdperk van verwondering en angst, wat nog altijd doorklinkt in de debatten over nationalisme, immigratie en globalisering die we vandaag de dag voeren. Behalve een analyse van de belangrijkste naoorlogse veranderingen en de mythen die destijds ontstonden, bevat 'Angst en vrijheid' een onderzoek naar de filosofische en de psychologische impact van de oorlog. Aan de hand van tal van individuele verhalen laat Keith Lowe zien hoe leiders en gewone mensen zich staande hielden in de naoorlogse wereld. Hoe werd een van de grootste trauma's uit de geschiedenis gebruikt als een kans om verandering te realiseren?geschiedenis
David J. Eiger
Race naar de Maan 3D
Queen-gitarist Brian May is niet alleen virtuoos muzikant, ook is hij gepromoveerd astrofysicus en verzamelaar van stereoscopiefoto's. Deze laatste twee passies komen samen in 'Race naar de maan 3D ? een nieuwe kijk op onze eerste ruimtemissies'. Met een introductie van André Kuipers. Ruimterace: Eind jaren zestig en begin jaren zeventig van de vorige eeuw ontspon zich een ware ruimterace tussen de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten. Inzet: als eerste een mens op de maan zetten en veilig terugbrengen. De uitslag is natuurlijk bekend. Het bemande ruimtevaartprogramma van de Sovjet-Unie stortte om allerlei redenen in elkaar en de Amerikanen konden in 1969 de overwinning claimen. Nooit eerder vertoonde foto's: 'In Race naar de maan 3D' vertelt auteur David J. Eicher over onze eerste missies naar een ander hemellichaam aan de hand van meer dan 150 nog nooit eerder gepubliceerde stereoscopische foto's. Een stereoscopische foto bestaat uit twee foto's die elk vanuit een net iets ander oogpunt een tafereel of object in beeld brengen. Wanneer je linker oog de ene foto ziet en je rechter oog de andere foto, dan zie je ineens diepte. Met een bijgeleverd, door Brian May ontworpen, brilletje kun je de ruimterace en het maanoppervlak daardoor in 3D bekijken. Menselijke opofferingen: Behalve het brilletje nam Brian May ook de selectie en bewerking van de in het boek opgenomen foto's voor zijn rekening. Ondersteund door deze foto's vertelt Race naar de maan 3D over de technologische ontwikkelingen die de maanlandingen mogelijk maakten, over de menselijke opofferingen die daarbij kwamen kijken en over de wetenschappelijke kennis die de missies opleverden.geschiedenis
Herman Hülsmann
Mijn reis naar Indië 1928-1929
In dit dagboek neemt Hermann Hülsmann ons mee op reis naar het toen nog verre Nederlands-Indië. Hülsmann was samen met drie andere studenten uitgenodigd door de Vereeniging Jan Pieterszoon Coen, die met groepsreizen de deelnemers wilde interesseren voor topfuncties in Indië. Er moest dan wel een verslag worden geschreven over enkele projecten die onderweg werden bezocht. Hermann Hülsmann beperkte zich niet tot de beschrijving van 'enkele projecten'. Hij zette zo veel mogelijk waarnemingen op papier. En hij maakte er foto's bij. Het resultaat is een levendig en vaak humoristisch geschreven verslag van een tijdsbeeld. Het dagboek begint met de avontuurlijke heenreis met de boot door het Suezkanaal. In Indië bezoekt hij bekende trekpleisters, die toen nog niet zo toeristisch waren als nu. En hij schrijft uitgebreid over het dagelijks leven en werken in die tijd. 'Mijn reis naar Indië' bevat veel bijzondere wetenswaardigheden, onder andere over de toenmalige stand van de techniek. Hermann eindigt zijn bezoek met een reis door Atjeh met de zogenaamde Atjeh Tram (opgeheven in 1962). In dit deel van het dagboek beschrijft hij onder andere de wegenbouwprojecten in dit toen nog onontgonnen gebied. Voor Hermann Hülsmann (1902-1983) bleef dit de reis van zijn leven. Uiteindelijk is hij niet naar Indië gegaan om daar een leidende functie te gaan vervullen. In plaats daarvan koos hij voor een carrière bij de rechterlijke macht in Nederland. En niet zonder succes: hij nam afscheid van zijn werkzame leven als Raadsheer van de Hoge Raad der Nederlanden.geschiedenis
