Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Non-Fictie/Wat je nooit zult weten
Nicole Chung
Wat je nooit zult weten
€ 21,99 Oorspronkelijke prijs was: € 21,99.€ 7,90Huidige prijs is: € 7,90.
Nicole Chung werd maanden te vroeg geboren en vervolgens voor adoptie afgestaan door haar Koreaanse ouders. Ze groeide op in een liefhebbende witte familie, ervan overtuigd dat haar biologische ouders het ultieme offer hadden gebracht om haar een beter leven te geven. Met de jaren leerde Nicole leven met de vooroordelen die haar gezinsleden niet zagen en met de nooit-aflatende vragen over haar identiteit, van zichzelf en van haar omgeving. Tot ze zelf een kind verwachtte en de twijfel de kop opstak: was het mooie sprookje dat haar al die jaren werd verteld wel de hele waarheid? Teder en genuanceerd vertelt Nicole Chung over haar zoektocht naar de mensen die afstand van haar deden, over verrassende verbintenissen en over pijnlijke familiegeheimen. ‘Wat je nooit zult weten’ is onmisbaar voor iedereen die zich ooit heeft afgevraagd: wat maakt je tot wie je bent?
Gerelateerde producten
mens & maatschappij

Eugénie Smits van Waesberghe
Zwartboek adoptie
Zwartboek adoptie in Nederland in de 20e eeuw De invoering van de Adoptiewet in 1956 zorgde ervoor dat adoptie wettelijk onder de verantwoordelijkheid van de Nederlandse overheid viel. Een grote vraag naar baby's in Nederland door veelal kinderloze echtparen was het gevolg. Ongehuwde vrouwen stonden, vaak onder informele dwang, na de bevalling hun baby af. Dat gebeurde meestal in zogeheten doorgangshuizen waar zwangere meisjes en vrouwen verbleven en waaraan de overheid destijds financieel bijdroeg. Naar schatting zijn tussen 1956 en 1984 rond de 15.000 tot 25.000 baby's op deze manier afgestaan. Dit zorgde toen al voor veel leed, maar het werd decennia later nog veel pijnlijker toen geadopteerden op zoek gingen naar hun onbekende biologische moeders en vaders. Persoonsgegevens van geboorte- en adoptiefamilies blijken in geheime dossiers opgeslagen, zijn niet ter inzage of indertijd (moedwillig) verdwenen in opdracht van adoptieouders of zijn van hogerhand vernietigd. In 'Zwartboek adoptie' vertellen geadopteerden over hun persoonlijke adoptieverhaal en de levenslange impact ervan. Evenals moeders die vaak onvrijwillig en onwetend ooit een baby afstonden aan andere Nederlandse echtparen. Ze durven nu eindelijk hun verhaal te doen. Afstandsmoeders, afstandsvaders, geadopteerden en ook niet geadopteerde kinderen en familieleden komen uitgebreid aan het woord. Ook deskundigen die in hun werk in aanraking kwamen met adoptie als medewerkers van de Raad voor de Kinderbescherming, therapeuten en jeugdhulpverleners, historici en hoogleraren in religiegeschiedenis en sociale demografische geschiedenis, een kinderrechter en een kindertehuisdirecteur vertrouwen hun ervaringen over de adopties toe aan dit zwartboek. Allen tekenen zo met elkaar de inktzwarte rand om de Nederlandse adoptiegeschiedenis. We kunnen het niet veranderen, maar het gaat erom dat we het erkennen en van de fouten leren. De schrijfster van Zwartboek adoptie is Eugénie Smits van Waesberghe (1965). Zij is journalistiek onderzoeker, psychosociaal therapeut en coach. Zelf is Eugénie ook geboren in een doorgangshuis, onder dwang bij haar moeder weggenomen en ter adoptie in een pleeggezin geplaatst. De afgelopen vijf jaar stuitte Eugénie, mede door haar eigen zoektocht naar informatie over haar biologische moeder en vader, op gesloten deuren. 'Veel is onbekend, over veel wordt gezwegen en weinig is mogelijk om duidelijkheid te krijgen,' aldus Eugénie. Tijdens haar zoektocht kwam zij in contact met vele lotgenoten, wier verhalen, zoektochten, adoptieverleden en adoptieleed zij in dit boek heeft opgetekend. Eugénie studeerde aan de faculteit Sociale Wetenschappen en de Rechtenfaculteit van de Rijksuniversiteit Utrecht (Nederlands recht). Ze is getrouwd, heeft twee kinderen en werkt onder meer als psychosociaal therapeut en coach. Deskundige is Eugénie op het gebied van risicotaxatie, casusregie en het opstellen van veiligheidsplannen in complexe gezinssystemen en op het terrein van afstand, adoptie en hechting. Als deskundige en belangenbehartiger is Eugénie sinds 2018 lid van de ministeriële werkgroep Binnenlandse afstand en adoptie. Deze werkgroep heeft de totstandkoming van het landelijke onderzoek naar de binnenlandse afstand en adoptie en de oprichting van het landelijk meldpunt in 2019 voorbereid. NAUpap - 340 blz
non-fictie

Trudy Scheele-Gertsen
Een kind krijg je voor het leven
Trudy Scheele-Gertsen werd verliefd op een jongeman uit Utrecht en raakte per ongeluk zwanger. Er was één probleem: ze waren nog niet getrouwd, en toen hij haar in de steek liet, werd haar probleem alleen maar groter. Opeens was ze een ongehuwde moeder, en ongehuwde moeders vond men tot in de jaren tachtig van de twintigste eeuw een schande en een gevaar voor de samenleving en de gevestigde huwelijksmoraal. Tussen 1956, toen de adoptiewet van kracht werd, en 1984 werden ongehuwde moeders dan ook vaak gedwongen hun kind af te staan. Ook Trudy werd, net als al die andere jonge vrouwen, onder druk gezet door haar directe omgeving, door artsen en hulpverleners en door de kerk. Haar moeder, die aanstuurde op adoptie, zorgde ervoor dat ze werd opgenomen in een tehuis voor ongehuwde moeders. In februari 1968 werd Trudy daar de trotse moeder van een jongetje, maar dat werd haar al snel afgenomen. Pas na enkele moeizame jaren waarin zij vergeefs om haar zoontje vocht, werd het jongetje in een adoptiegezin geplaatst. Door de afstand kon ze geen band met hem opbouwen, wat zou leiden tot een levenslang verdriet. In 'Een kind krijg je voor het leven' vertelt Trudy haar verhaal, van het moment dat ze de vader van haar kind ontmoet tot aan haar rechtszaak tegen de staat. Het laat zien wat de impact is op een mensenleven om afstand te moeten doen van je kind. Boekerijpap - 208 blz
geschiedenis

Nausicaa Marbe
Wachten op het Westen
Lege schappen in de supermarkt. Rijen voor de winkels. Grenzen dicht. Verboden bijeenkomsten in huis en mensen die afstand van je houden, alsof je verdacht bent. Het begin van de coronacrisis, toen het leven radicaal veranderde, onzeker en benauwend werd, voelde voor Nausicaa Marbe akelig vertrouwd aan. Het gevoel opgesloten te zijn, de gedachte dat de tijd stilstaat, dat het echte leven zich later zal afspelen, in een betere wereld, had ze eerder meegemaakt. De lockdown voerde haar direct terug naar haar jeugd in communistisch Roemenië. Die ervoer ze als een negentien jaar durende quarantaine in een dictatuur waar schaarste en onderdrukking heersten. De mensen waren bang, maar tegelijkertijd levenslustig en rebels. In het artistieke milieu van Boekarest waarin ze opgroeide genoot ze ondanks alles een gelukkige jeugd. Dankzij ouders die hun leven niet door politieke terreur lieten vergallen. 'Wachten op het Westen' is een even persoonlijk als origineel relaas over opgroeien in onvrijheid, achter gesloten grenzen en onder absurde regels, waarin een kind al vroeg een politiek bewustzijn ontwikkelt en blijft verlangen naar vrijheid, openheid en eerlijkheid â en naar het Westen. Nausicaa Marbe is een Nederlands schrijver, columnist en journalist van Roemeense komaf. Ze is de auteur van onder andere Mândraga, waarvoor ze het Charlotte Köhler Stipendium kreeg, en Smeergeld, dat werd bekroond met de Diamanten Kogel. Ze was zeven jaar columnist voor de Volkskrant en schrijft sinds 2013 een wekelijkse column voor De Telegraaf. Over Smeergeld: 'Het gebeurt niet vaak dat een Nederlandse schrijver zo'n spannend en gelaagd boek aflevert, een boek dat iets te zeggen heeft over onze samenleving. En dan ook nog in een taal die rijk, smakelijk en subtiel malicieus is.' Trouw 'In Smeergeld is de juiste balans gevonden tussen spanning en humor.' Het Parool **** 'Smeergeld is bovenal een satire. Niemand ontkomt aan de snedige typeringen van Marbe.' de Volkskrant **** 'Een snoeiharde afrekening met de graaicultuur.' Opzij Prometheuspap - 224 blz
mens & maatschappij

Elzo Smid
Gebakken spons of broodje aap?
?Er zijn mensen die zo'n hekel aan alle honden (of katten) hebben, dat ze sponzen kopen, die bakken of frituren, waardoor ze krimpen. De sponzen worden dan in de openbare ruimte verspreid. Een hond eet zo'n spons omdat het onweerstaanbaar lekker ruikt. De hond krijgt dan dorst en gaat drinken. De spons zet uit in de maag en veroorzaakt een verstopping. Het dier wordt ziek en kan pijnlijk overlijden.? Dat een hond drinkt als hij dorst heeft is duidelijk, maar wat is er waar van de rest van het populaire verhaal? Schrijver Elzo Smid volgde de verhalen 5 jaar lang en bestudeerde ruim 500 meldingen van 'gebakken spons'. 'Gebakken spons of broodje aap?' laat aan de hand van een ogenschijnlijk 'huis, tuin- en keukenverhaal' zien welke mechanismen ten grondslag liggen aan de verspreiding van nep-nieuws en complottheorieën. En hoe verspreiders van het nieuws vervolgens reageren als hun verhaal in twijfel getrokken wordt. Mensen kunnen zich vergissen en daar is niets mis mee, mits men open staat voor nieuwe en correcte informatie. Helaas is dat met betrekking tot gebakken spons bij een minderheid het geval. Een groter deel blijft hardnekkig volhouden en soms tegen beter weten in. Ook de rol van de regionale media en overheden komt aan bod. Meldingen worden vaak klakkeloos en zonder enige vorm van onderzoek overgenomen. Sociale media doen vervolgens de rest. Precies dat alles zien we ook bij de grotere thema's zoals de discussies over wel/niet vaccineren, verkiezingsfraude en nep-nieuws. De schrijver heeft niet de illusie met dit boek ieders mening te kunnen veranderen. Wel levert hij met dit boek voldoende informatie en ideeën voor wie kritisch staat tegenover nep-nieuws en complottheorieën. Tegelijkertijd is het interessant voor wie privé of professioneel met huisdieren te maken heeft. Van Gorcumpap - 120 blz