Geen producten in uw winkelmand.
Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Literatuur & thrillers/Streekromans/Er is niemand bij de kalveren
Een dorp in Mecklenburg, Noord-Duitsland, gelegen op het desolate platteland van de voormalige DDR. Christin is halverwege de twintig en woont met haar vriend Jan op diens boerderij. Ondanks de dalende melkprijzen is het familiebedrijf voor Jan het allerbelangrijkste in zijn leven. Christin daarentegen haat de stank van de dieren, het eelt op haar handen en de besmeurde rubberlaarzen. Ze droomt van de grote stad, van hoge hakken en een kantoorbaan. Maar waar kan ze heen zonder opleiding, zonder eigen geld? En dus blijft ze waar ze is, met steeds dezelfde vrienden op steeds dezelfde dorpsfeesten, met een alcoholistische vader en kersenlikeur uit de supermarkt. Totdat windmolentechnicus Klaus uit Hamburg zijn entree maakt en Christin gelooft dat ze eindelijk een vluchtroute gevonden heeft.
Gerelateerde producten
literatuur & thrillers
Piet Gerbrandy
De Gong & De Rookberg
De gong en de rookberg, intrigerende materie van H.H. ter Balkt en Jacques Hamelink – Piet Gerbrandy In ‘De gong en de rookberg’ bespreekt hij Gerbrandy de poëzie van twee weerbarstige dichters, de ‘Laaglandse hymnen van H.H. ter Balkt en ‘’ Zilverzonnige en onneembare maan’ van Jacques Hamelink. Het epos van Ter Balkt en de elegie van Hamelink ontleedt Gerbrandy regel voor regel, woord voor woord, letter voor letter, wit na wit. Veelsoortige bronnen boort hij hiervoor aan: literaire teksten uit Europese en andere tradities, historische verhalen, beeldende kunst, archeologisch materiaal. Talloze verwijzingen zoekt hij tot op de soms onzekerste bodem uit, want weerspannige ondoorgrondelijkheid is zowat de karakteristiek van beide dichters. Maar Gerbrandy’s mes snijdt aan twee kanten, want de werkelijke protagonist in De gong en de rookberg is de lezer. Het is de lezer immers die de verwijzingen ziet, de lezer spoort de bronnen op. Hij zoekt, en vindt structuren. De gedichten verwijzen niet, noch bieden ze een structuur aan, maar het is de lezer die ze er inlegt. De door Ter Balkt en Hamelink gepubliceerde teksten, zo stelt Gerbrandy radicaal, zijn slechts in potentie gedichten, zaden die een lezer behoeven om in diens brein op te bloeien tot volwaardige gedichten. De mentale biotoop van de lezer bepaalt hoe het gewas er uiteindelijk uitziet. Zelden toont een criticus zich bereidwillig om de aard en de methode van zijn lezing en interpretatie van poëzie systematisch en vrijelijk uit de doeken te doen. Dit is nu precies wat poëziecriticus Piet Gerbrandy in 'De gong en de rookberg' onderneemt. Piet Gerbrandy: 'Ik beweer dat de door Ter Balkt en Hamelink gepubliceerde teksten slechts in potentie (dynamis) gedichten zijn, zaden die een lezer behoeven om in diens brein op te bloeien tot volwaardige gedichten, waarbij de perceptie van de vorm en de betekenistoekenning op grond van conventies en lezersintentie bepalen hoe het gewas er uiteindelijk uitziet. Ik ben deze lezer, deze hovenier, ik heb de gedichten opgekweekt tot wat ze in dit boek zijn geworden, dus het spreekt vanzelf dat ik de ideale lezer van deze gedichten ben. Een andere lezer had van dezelfde teksten andere gedichten gemaakt, waarvan hij dan de ideale lezer zou zijn geweest. 'All animals are equal, but some animals are more equal than others', schreef Orwell. Alle lezers zijn gelijk, maar dat wil niet zeggen dat alle interpretaties even goed zijn. De waarde van een interpretatie wordt bepaald door haar overtuigingskracht. Dat is een retorische categorie. ‘De gong en de rookberg’ boek beoogt aan te tonen dat mijn lectuur van Ter Balkt en Hamelink hout snijdt, en dat de dynamis van hun teksten het best verwezenlijkt kan worden op de wijze die ik in praktijk heb gebracht. Tevens is het een uitnodiging aan de lezers die de materie van deze tekst in zich hebben doen uitbotten, om zelf aan het werk te gaan en nieuwe versies van Ter Balkt en Hamelink op te kweken, opdat, om nog één keer een gevaarlijke metafoor te gebruiken, de concurrentie op de vermeend vrije markt van het literair debat uiteindelijk bepaalt welke gedichten het meest levensvatbaar zijn.' Metagegevens · Historische uitgeverij · Hardback · 512 pagina’s · ISBN 9789065540362 · NUR: 620 – Nederlandse taal- en letterkunde · Genre: Letterkunde · Trefwoorden: Ter Balkt, Jacques Hamelink, Piet Gerbrandy Recensie Classicus en gedreven poëziecriticus Piet Gerbrandy - zelf een vruchtbaar dichter - heeft in zijn omvangrijke proefschrift uit 2009, waarvan nu de handelseditie is verschenen, twee dichtbundels aan een grondig onderzoek onderworpen: ‘Laaglandse hymnen I’ van H. H. ter Balkt en ‘Zilverzonnige en onneembare maan’ van Jacques Hamelink. Beide dichters zijn veelvraten (ze vragen veel van een lezer omdat ze zelf veel gelezen hebben en daarnaar verwijzen) en worden in het algemeen duister, moeilijk interpreteerbaar gevonden, hoewel het oordeel in de kritiek over beiden lovend uitvalt. Gerbrandy gaat de uitdaging van deze twee bundels zowel in praktische zin (hij analyseert en interpreteert ze) als in theoretische, methodologische zin (hoe vindt het leesproces plaats, wat voor soort complicaties levert de behoefte aan begrip voor de tekst op) met verve, gedegen, maar ook voor niet door de academische wol geverfde poëzie lezers begrijpelijk en spannend aan. De twee dichters zijn met deze hartstochtelijke, veel openbarende en ook veel raadsels opleverende studie een stuk dichterbij gebracht. Het boek mag gerust een mijlpaal heten in de interpretatieve poëzie benadering. Auteur Piet Gerbrandy (1958) is een Nederlands dichter, essayist en classicus. Hij doceert Klassiek en Middeleeuws Latijn aan de Universiteit van Amsterdam. Hij schrijft vertalingen, essays, gedichten en poëzierecensies. Gerbrandy promoveerde in 2009 op een proefschrift over de poëzie van H.H. ter Balkt en Jacques Hamelink.literatuur & thrillers
Bruce Chatwin
De zwarte heuvel
De zwarte heuvel – Bruce Chatwin Tachtig jaar lang delen twee broers lief en leed op hun boerderij op de grens van de groene velden van Engeland en de grimmige Zwarte Heuvel in Wales. Ze eten, slapen en werken samen. In hun jongensjaren spreekt de tweeling een eigen taal, op hun oude dag hebben ze geen woorden meer nodig. In ‘De zwarte heuvel’ tekent Bruce Chatwin het Britse landschap en zijn personages met trefzekere pen. Chatwin maakt hartstocht en claustrofobie voelbaar en schetst tegelijk een fascinerend beeld van het verloop van de twintigste eeuw, gezien door de ogen van Lewis en Benjamin Jones. Metagegevens • Atlas, LJ Veen • Paperback • 270 pagina’s • ISBN 9789045014685 • NUR 302 – vertaalde literaire roman, novelle • Genre: Psychologische roman • Trefwoorden: tweelingen, broers, Wales, Engeland, Verenig Koninkrijk, familieband, onafscheidelijk Recensie Tachtig jaar lang wonen de tweelingbroers Lewis en Benjamin Jones op hun boerderij 'Het Visioen', gelegen nabij de Zwarte Heuvel op het grensgebied van Engeland en Wales. Als kinderen en als volwassenen zijn ze zelden van elkaar gescheiden en delen ze hun leven. Ze eten hetzelfde, dragen dezelfde kleren, slapen in hetzelfde bed en voelen hetzelfde. Niet alleen de invloed van hun vader - een humeurige, stugge boer, enigszins verbitterd door een jarenlange burenruzie - maar vooral die van hun moeder - een scherpzinnige, doortastende vrouw - is groot. Boeiend, mooi geschreven, verhaal, spelend in de 20e eeuw. Sfeervolle tekening van de mensen, de omgeving en het hun omringende landschap, dat alles in een betrekkelijk besloten, enigszins benauwende plattelandsgemeenschap. Redactie Auteur Bruce Charles Chatwin (1940-1989) was een Engels romanschrijver en auteur van reisverhalen. Chatwin werkte bij het veilinghuis Sotheby's op de Works of Art-afdeling. Door zijn scherpe inzichten werd hij snel Sotheby's expert inzake impressionistische kunst. Later werd hij er een van de directeurs. Chatwin kreeg problemen met het zicht, diagnose strabismus, wat zijn werk hinderde. Hij nam ontslag bij Sotheby’s en werd uiteindelijk adviseur over kunst en architectuur bij Sunday Times Magazine waar hij reisreportages schreef. Begin jaren 1980 werd bij Chatwin hiv vastgesteld. Zelf ontkende hij dat (hij schreef dat zijn ziekte veroorzaakt was door een exotische Chinese schimmel). Hij is overigens nooit openlijk uit de kast gekomen als holebi, hoewel hij op zeer veel mannen én vrouwen een grote aantrekkingskracht uitoefende. Bruce Chatwin overleed op 18 januari 1989 in Nice aan aids. Hij werd slechts 48 jaar oud. Uitgever L.J. Veen is een Nederlandse uitgeverij, die werd opgericht door Lambertus Jacobus Veen (1863-1919) in 1887, en maakte naam met de publicatie van het werk van Louis Couperus en Stijn Streuvels. L.J. Veen maakte gebruik van destijds moderne verkooptechnieken zoals reclame acties en promotie uitgaven, en vroeg bekende kunstenaars voor de vormgeving. Onder andere H.P. Berlage, Johan Braakensiek, Chris Lebeau, Richard Roland Holst en Jan Toorop. De boekbanden van Louis Couperus zijn beroemd gebleven. Doordat de correspondentie en de boekhouding van het bedrijf grotendeels bewaard is gebleven is te zien hoeveel tijd en geld Veen in de relaties met zijn schrijvers investeerde. De uitgeverij L.J. Veen is onderdeel van Atlas Contact. Het fonds omvat een groot aantal literaire klassieken.literatuur & thrillers
Italo Svevo
Een man wordt ouder
‘Een man wordt ouder’ is de tweede van de drie grote romans van Italo Svevo en verteld het verhaal van Emilio, een vrijgezel met literaire ambities, die verliefd wordt op de beeldschone, maar simpele, enigszins ordinaire Angiolina. Hij dicht haar alle eigenschappen toe van de grote heldinnen uit de literatuur, maar geleidelijk verlaagt hij zich steeds meer tot haar niveau. Wanneer zijn ongetrouwde, en door hem verwaarloosde zuster Amalia sterft, ziet hij in hoe armzalig en zelfzuchtig zijn liefde is geweest en geeft hij Angiolina op. Hij trekt zich weer terug in zijn eigen dromen en vage ambities, waarbij de beelden van Angiolina en Amalia zich vermengen - de schoonheid van het meisje van twijfelachtige zeden en de deugdzaamheid van de oude vrijster. Recensie 'Een man wordt ouder' (Senilita) is de tweede van de drie grote romans van Italo Svevo (pseudoniem van Ettore Schmitz, Triest 1861-1928) en had bij verschijnen in 1898 weinig succes. Eerst in 1923, aangemoedigd door Joyce, schreef Svevo weer een roman, 'Bekentenissen van Zeno'. Niet alleen in Italië, maar ook daarbuiten, is er sindsdien sprake van een Svevo-revival. Deze roman speelt zich af in Triest en beschrijft de ups en downs in de relatie tussen Emilio, een vrijgezel, en een jong, mooi en lichtzinnig meisje, Angiolina, dat het met de zeden en de trouw niet zo nauw neemt. De grote kracht van het verhaal ligt, zoals steeds bij Svevo, in zijn psychologische beschrijvingen. De taal is conventioneel, wat ouderwets. De vertaling van Jenny Tuin behoeft geen aanbeveling: zij weet de sfeer van Svevos werk uitstekend weer te geven. Metagegevens • Prometheus Bert Bakker – NRC • Paperback • 216 pagina’s • ISBN 9789085104339 • NUR: 302- vertaalde literaire roman, novelle • Genre: psychologische roman • Trefwoorden: mannenleven, psychoanalyse, Italië Auteur Italo Svevo (19 december 1861, Triëst - 13 september 1928, Motta di Livenza), een pseudoniem van Aron Hector (Ettore) Schmitz, was een Italiaans schrijver. Svevo was een schrijver van romans, novellen, toneelstukken en korte verhalen. Daarnaast was hij ook zakenman. Svevo, van Joodse afkomst, werd geboren als zoon van een Duitse vader, Francesco Schmitz, en een Italiaanse moeder, Allegra Moravia. In 1873 vertrok hij naar Duitsland om zich de Duitse taal eigen te maken en het was tijdens deze periode dat hij in aanraking kwam met en zich ging interesseren voor de literatuur. In 1878 keert hij terug naar Triëst om te studeren. Na twee jaar moet hij echter vanwege de financiële situatie zijn studie opgeven en gaan werken bij een bank. Hij heeft echter zijn voorliefde voor literatuur niet kunnen onderdrukken. Hij kwam vaak in de bibliotheek en ging zich steeds meer interesseren voor negentiende-eeuwse Franse schrijvers en de filosofie van Arthur Schopenhauer. Uitgeverij Het fictie-fonds van Prometheus heeft een indrukwekkende lijst grote schrijvers onder zijn vleugels. Dat zijn beroemde Nederlandstalige auteurs als Connie Palmen, Maxim Februari, Griet Op de Beeck, Herman Brusselmans, Jean Pierre Rawie, Menno Wigman en Tom Lanoye, maar ook gevierde buitenlandse schrijvers als Umberto Eco, Tom Wolfe, Michael Cunningham, Sandro Veronesi, Jonathan Franzen, Jeffrey Eugenides en Zadie Smith.literatuur & thrillers
