Door de waterspiegel

Eva is een van de 2844 joodse kinderen die vlak voor de oorlog uit Wenen zijn gered en in een tehuis of pleeggezin terechtkwamen. Vanaf hun eerste ontmoeting vormen zij en Sebastian het gedroomde hartstochtelijke liefdespaar.
Tijdens zijn werk bij een stuwmeer in Spanje is Sebastian getuige van een verkrachting. Hij durft niet in te grijpen. Wat volgt gooit alles ondersteboven: zijn liefdesverhouding met Eva, zijn werk als waterbouwkundig ingenieur, zijn beeld van het paradijs op aarde, zijn identiteit.
Hij reist terug naar Leiden, naar Eva die hij al zo lang niet heeft gezien, maar hij komt er nooit aan. Terwijl zij wacht, raakt hij verstrikt in oponthoud. Toeval, ziekte, hilarische vergissingen, alles stapelt zich op tijdens een krankzinnige reis door Europa. Hij lijkt te stranden bij een blinde en invalide oorlogswees, die zijn verhaal beluistert maar die ook weet dat hij zelf het magistrale einde moet verzinnen.

Recensie

Dit is een hallucinatorisch boek, ingewikkeld, met een grillige verhaallijn, maar groot. Verteller is een blinde, invalide oorlogswees, die – aangevuld door inkleuring door zijn fantasie – het verhaal doet over de liefde die in Oostenrijk ontstaat tussen een zoon van een hoedenmaker, die waterbouwkundig ingenieur wordt, en een joods meisje dat in de oorlog gered is door een nazistisch Hongaars familielid. orlogsleed, antisemitisme, liefde en het redden van kinderen sturen het verhaal. Wanneer de man in Spanje aan een stuwdam werkt, is hij getuige van een verkrachting. Hij verliest het spoor en zijn greep op de werkelijkheid en verdwijnt voor zijn vrouw.
Er zijn vertakkingen in het verhaal en spiegelbeeldige voorstellingen die eindigen in een apocalyptisch slottoneel in Leiden. Deuren, dammen, dichtgetimmerde ramen, waterafscheidingen, onderwaterleven zijn belangrijke elementen in dit boek. Geïntensiveerde werkelijkheden stuiten op elkaar; de scheidingswand is dun; personages zijn pendant van elkaar, werelden lopen parallel.
Een intrigerend en bezwerend boek.