Geen producten in uw winkelmand.
Veel Europeanen kijken tegenwoordig met een mengeling van verbazing en bewondering naar China. Chinese goederen zijn een vast onderdeel van ons dagelijks leven, maar het beeld van het land is minder concreet. De Chinese taal en literatuur, de staatsvorm en de ouderdom van de Chinese beschaving zijn moeilijk in te passen in het westerse wereldbeeld. Deze situatie is vergelijkbaar met die in de zeventiende eeuw, toen Chinese industriële massaproductie standaard onderdeel van Nederlandse huishoudens werd en prentenboeken over China ongekend populair waren.
Gerelateerde producten
kunst
Vittorio Magnago Lampugnani
Lexicon van de architectuur van de twintigste eeuw
Lexicon van de architectuur van de twintigste eeuw – Vittorio Magnago Lampugnani Het 'Lexicon van de architectuur van de twintigste eeuw' is geschreven en bijeengebracht door tal van specialisten en telt 523 trefwoorden en meer dan 700 afbeeldingen. Met recht kan deze lexicon een monumentaal naslagwerk genoemd worden. De belangrijkste architecten van de twintigste eeuw, de stromingen en groepen alsook de architectonische prestaties van afzonderlijke landen komen aan bod. De geest waarin dit lexicon is opgezet, wordt door Vittorio Lampugnani verwoord in de stellingname: 'Onder architectuur verstaan wij de wetenschap en de kunst van het bouwen die uitgaat boven de zuivere noodzakelijkheid en overwegingen van louter nut.' In 'Lexicon van de architectuur van de twintigste eeuw' alle grote meesters, zoals Berlage en Behrens, Mies van der Rohe en Le Corbusier, Wright en Aalto, Oud en Gropius. Daarnaast worden figuren besproken die enigszins in de schaduw zijn gebleven, zoals Tessenow en Terragni. Aan de naoorlogse architecten en de actualiteit wordt ruime aandacht besteed. Behandeld worden onder anderen Rossi, Diener en Diener, Zumthor, Herzog en De Meuron, Kollhoff en Leon Krier. Metagegevens • Sun • Hardback • 575 pagina’s, met illustraties • ISBN 9789058751140 • NUR 648 – Bouwkunst, architectuur • Genre’s: Wetenschappelijk, Architectuur • Trefwoorden: Bouwkunst, 20e eeuw, architectuur, encyclopedie, lexicon Recensie Deze ferme uitgave probeert een zo breed mogelijk beeld van de architectuurontwikkelingen in de 20e eeuw te geven met een degelijke aanpak: de samensteller is de voormalige directeur van het architectuurmuseum in Frankfurt en de honderden lemmas in dit lexicon zijn geschreven door 96 ervaren auteurs. In het voorwoord wordt uitgelegd dat in deze uitgave de Moderne Beweging niet het middelpunt is, maar slechts een van de stromingen uit de 20e eeuw. Het lexicon bevat 3 soorten trefwoorden: architecten, stromingen en landen. We zien dus niet alleen de grote meesters als Le Corbusier, Mies van der Rohe, Frank Lloyd Wright en Berlage, maar ook onbekenden en niet alleen de bekende architectuurlanden, maar ook Australie, Tsjecho-Slowakije en Zwitserland. Nederland is in 'Lexicon van de architectuur van de twintigste eeuw' breed vertegenwoordigd met o.a. Coenen, Arets, Peutz, Bakema, Mecanoo en Koolhaas. Jeanine Deckers Auteur Vittorio Magnago Lampugnani (geboren 1951 in Rome, Italië) is architect, architecturaal theoreticus, architectuurhistoricus en hoogleraar stedenbouw geschiedenis van het Zwitserse Federale Instituut voor Technologie in Zürich (ETH Zürich). Als auteur en redacteur van diverse gerenommeerde werken van architectonische geschiedenis en theorie, zijn zijn ideeën veelvuldig geciteerd. Uitgever Uitgeverij SUN was een Nederlandse uitgeverij, opgericht in 1969 als Socialistiese (later Socialistische) Uitgeverij Nijmegen. De uitgeverij was gespecialiseerd in maatschappijkritische werken over filosofie, geschiedenis en kunst. SUN werd als gevolg van een overname in 2002 een imprint van Boom. Het 'Lexicon van de architectuur van de twintigste eeuw' is uitgegeven in 2006 onder Boom met de imprint SUN.kunst
Voor eer & glorie
Na de afkondiging van het Eerste Keizerrijk werd de rijke juweeltraditie van voor de Franse Revolutie nieuw leven ingeblazen. Napoleon had een zwak voor juwelen en spaarde kosten noch moeite voor zijn vrouw(en) en familie. De Petit Caporal gebruikte ze ook als instrumenten om vriend en vijand aan het keizerrijk te binden. Na de afkondiging van het Eerste Keizerrijk werd de rijke juweeltraditie van voor de Franse Revolutie nieuw leven ingeblazen. Napoleon had een zwak voor juwelen en spaarde kosten noch moeite voor zijn vrouw(en) en familie. De Petit Caporal gebruikte ze ook als instrumenten om vriend en vijand aan het keizerrijk te binden. Na de afkondiging van het Eerste Keizerrijk werd de rijke juweeltraditie van voor de Franse Revolutie nieuw leven ingeblazen. Napoleon had een zwak voor juwelen en spaarde kosten noch moeite voor zijn vrouw(en) en familie. De Petit Caporal gebruikte ze ook als instrumenten om vriend en vijand aan het keizerrijk te binden. Na de afkondiging van het Eerste Keizerrijk werd de rijke juweeltraditie van voor de Franse Revolutie nieuw leven ingeblazen. Napoleon had een zwak voor juwelen en spaarde kosten noch moeite voor zijn vrouw(en) en familie. De Petit Caporal gebruikte ze ook als instrumenten om vriend en vijand aan het keizerrijk te binden. Na de afkondiging van het Eerste Keizerrijk werd de rijke juweeltraditie van voor de Franse Revolutie nieuw leven ingeblazen. Napoleon had een zwak voor juwelen en spaarde kosten noch moeite voor zijn vrouw(en) en familie. De Petit Caporal gebruikte ze ook als instrumenten om vriend en vijand aan het keizerrijk te binden. Na de afkondiging van het Eerste Keizerrijk werd de rijke juweeltraditie van voor de Franse Revolutie nieuw leven ingeblazen. Napoleon had een zwak voor juwelen en spaarde kosten noch moeite voor zijn vrouw(en) en familie. De Petit Caporal gebruikte ze ook als instrumenten om vriend en vijand aan het keizerrijk te binden. Na de afkondiging van het Eerste Keizerrijk werd de rijke juweeltraditie van voor de Franse Revolutie nieuw leven ingeblazen. Napoleon had een zwak voor juwelen en spaarde kosten noch moeite voor zijn vrouw(en) en familie. De Petit Caporal gebruikte ze ook als instrumenten om vriend en vijand aan het keizerrijk te binden. Na de afkondiging van het Eerste Keizerrijk werd de rijke juweeltraditie van voor de Franse Revolutie nieuw leven ingeblazen. Napoleon had een zwak voor juwelen en spaarde kosten noch moeite voor zijn vrouw(en) en familie. De Petit Caporal gebruikte ze ook als instrumenten om vriend en vijand aan het keizerrijk te binden. Na de afkondiging van het Eerste Keizerrijk werd de rijke juweeltraditie van voor de Franse Revolutie nieuw leven ingeblazen. Napoleon had een zwak voor juwelen en spaarde kosten noch moeite voor zijn vrouw(en) en familie. De Petit Caporal gebruikte ze ook als instrumenten om vriend en vijand aan het keizerrijk te binden.kunst
Geordie Greig
Ontbijten met Lucian
Lucian Freud behoort tot de belangrijkste en beroemdste schilders van zijn tijd. Maar zijn hartstochtelijke leven als kunstenaar en zijn kleurrijke privéleven hield hij graag achter een muur van geheimzinnigheid verborgen. In dit opmerkelijke boek wordt die muur voor het eerst geslecht. Tien jaar lang behoorde Geordie Greig tot een select groepje vrienden dat geregeld met Lucian Freud ontbeet bij Clarke's in Londen. Een ouderwetse salon, met Freud als middelpunt. Voor het eerst vertelt Freud vrijmoedig over kunst en over zijn persoonlijk leven. Over hoe hij David Hockney schilderde, met paarden sliep, hoe hij ontkwam aan de gangstertweeling Kray en hoe hij koningin Elizabeth portretteerde. Over zijn controversiële rol als vader, zijn geliefden, zijn vele kinderen, zijn vijanden en zijn goklust. Freud houdt de lezer in zijn greep met onverbloemde verhalen over zijn wilde nachten, over hoe hij danste met Garbo en een naaktportret schilderde van Kate Moss. Hij praat ook vrijuit over zijn kunst, over de totstandkoming van zijn oeuvre, en over waarom Velázquez de grootste schilder aller tijden was. Niet alleen Freud zelf komt aan het woord. Na decennia zwijgen en geheimhouding vertellen intimi eindelijk openhartig over hun omgang met de grootste figuratieve portretschilder van de twintigste eeuw. Zo is 'Ontbijten met Lucian', drie jaar na zijn dood, een pregnant intiem portret geworden van de kunstenaar als jonge en als ouder wordende man.
'Greig heeft met dit uitstekend geschreven boek veel prijsgegeven aan de openbaarheid die Freud en diens machtige familie en netwerk altijd hebben geschuwd.' - NRC Handelsblad
'Een meesterlijk boek. Het geeft een lucide beeld van een leven dat in menig opzicht een zootje was, maar waaruit de grootste schilder van de laatste honderd jaar is voortgekomen.' -Tom Wolfe
kunst
Taco Anema
Overleg / Nederland bestuurt zichzelf
Om in dit land iets gedaan te krijgen omringen Nederlanders zich met gelijkgestemden, gaan naar de notaris en richten een vereniging op of een stichting. De besturen zijn het gezicht en de feitelijke machthebbers van deze organisaties en symboliseren wat we haten en liefhebben: de Hollandse overlegcultuur. Overleg brengt dit onvervreemdbaar deel van de Nederlandse identiteit letterlijk in beeld. In 75 groepsportretten vereeuwigt fotograaf Taco Anema (A Hundred Dutch Households, 2009) Nederlandse besturen en moderniseert zo een traditie die teruggaat tot de schutterstukken uit de zestiende en zeventiende eeuw. Curator en fotohistorica Els Barents analyseert de portretten van Taco Anema, kunsthistoricus Henk van Os herinnert zich zijn eigen bestuurlijke verleden, journalist Caroline Hanken beschouwt de Nederlandse overlegcultuur vanuit een internationaal perspectief en schrijver Abdelkader Benali beschouwt zijn eigen entree in diezelfde cultuur. Het resultaat is een document dat zowel tijdloos als actueel is, een beeld van een natie in eeuwig overleg.