Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Kunst/Fotografie/Overleg
Taco Anema
Overleg
Nederland bestuurt zichzelf
Oorspronkelijke prijs was: € 49,95.€ 12,50Huidige prijs is: € 12,50.
Om in dit land iets gedaan te krijgen omringen Nederlanders zich met gelijkgestemden, gaan naar de notaris en richten een vereniging op of een stichting. De besturen zijn het gezicht en de feitelijke machthebbers van deze organisaties en symboliseren wat we haten en liefhebben: de Hollandse overlegcultuur. Overleg brengt dit onvervreemdbaar deel van de Nederlandse identiteit letterlijk in beeld.
In 75 groepsportretten vereeuwigt fotograaf Taco Anema (A Hundred Dutch Households, 2009) Nederlandse besturen en moderniseert zo een traditie die teruggaat tot de schutterstukken uit de zestiende en zeventiende eeuw. Curator en fotohistorica Els Barents analyseert de portretten van Taco Anema, kunsthistoricus Henk van Os herinnert zich zijn eigen bestuurlijke verleden, journalist Caroline Hanken beschouwt de Nederlandse overlegcultuur vanuit een internationaal perspectief en schrijver Abdelkader Benali beschouwt zijn eigen entree in diezelfde cultuur. Het resultaat is een document dat zowel tijdloos als actueel is, een beeld van een natie in eeuwig overleg.
Gerelateerde producten
kunst
Voorwerp van gesprek
'Strijd tussen Carnaval en Vasten' is een meesterwerk van Pieter Bruegel de Oude (ca. 1525/30-1569), die 450 jaar geleden overleed. Het wereldberoemde schilderij uit 1559 barst van de bijzondere verhalen en personages. 'Voorwerp van gesprek. De wereld van Bruegel' zoomt in op de talrijke alledaagse gebruiksvoorwerpen die Bruegel in beeld bracht. De objecten zijn zorgvuldig onderzocht en worden met een eigentijdse blik geïnterpreteerd. Zoals Bruegels schilderijen in de zestiende eeuw 'conversatiestukken' waren die tijdens diners de aanleiding vormden tot een gesprek tussen de gasten, zo presenteert dit boek een driestemmige conversatie over Strijd tussen Carnaval en Vasten. Kunstgeschiedenis (Katrien Lichtert), historische vormgeving (Alexandra van Dongen en Lucinda Timmermans) en literatuur (Abdelkader Benali) gaan met elkaar in dialoog. De auteurs onthullen de humor, symboliek, beeldtaal en verborgen verhalen die de voorwerpen op dit schilderij meedragen, van een eenvoudige bedelnap tot een wafelijzer. Voorwerp van gesprek wordt ingeleid door Bruegel-expert Manfred Sellink en bevat een essay van conservator Sabine Pénot van het Kunsthistorisches Museum in Wenen.kunst
Herbert M. Cole
Maternity
Voorstellingen van moeders en kinderen zijn niet weg te denken uit de beeldende kunsten van het Afrikaanse continent, van de prehistorische rotskunst in Egypte en de Sahara tot de hedendaagse kunst van Zuid-Afrika. Afbeeldingen van het moederschap - gemaakt in materialen gaande van steen, ivoor en metaal tot kralen, hout en zelfs schilderijen - worden door iedereen gebruikt, van hoog tot laag, en versieren zowat elk soort voorwerp dat in de regio wordt voortgebracht. Na een bespreking van het moederschap als een tegelijk biologisch en cultureel verschijnsel, wordt de enkele voor de hand liggende begrippen als vruchtbaarheid, voortplanting en opvoeding behandeld. Daarna wordt de rol van het moederschap in het denken, de rituelen en het wereldbeeld, met als centrale ideeën gemeenschap, transformatie en regeneratie onderzocht. Al sinds mensenheugenis, en nog tot de dag van vandaag, zijn de aan het moederschap gewijde kunstvormen instrumenten in een moederschapspolitiek die nu eens de leiders steunt en dan weer in verandering en zelfs protest uitmondt. Deze vormen zijn ook alomtegenwoordig op altaren en schrijnen, op het kruispunt van deze wereld en het bovennatuurlijke. Voorstellingen van het moederschap uit alle tijden brengen diepe en betekenisvolle maar soms verborgen boodschappen over. 'Maternity' legt een grote klemtoon op vroegere, traditionele kunstvormen die hoofdzakelijk werden voortgebracht door en voor mannen in patriarchale sociaalpolitieke stelsels. Deze vertrouwde figuren idealiseerden en verheerlijkten het moederschap om de status quo in stand te houden: moeders werden op een voetstuk geplaatst, zowel letterlijk als figuurlijk. In recentere voorbeelden, vele gemaakt door vrouwen die ook moeder zijn, wordt het moederschap dan weer veel realistischer en subjectiever benaderd, deze veranderende denkpatronen worden in het laatste hoofdstuk onder de loep genomen. Dergelijke werken tonen vrouwen en kinderen bedreigd door armoede, ziekte, oorlog, huiselijk geweld en paternalisme, en ze verwerken zowel de vormen als de betekenissen uit de vroegere idealiserende conventies in een groter realisme en een vaak bijtende maatschappelijke en politieke kritiek.kunst
Jan Cremer, Wim van der Linden
Working class hero
Schrijver en beeldend kunstenaar Jan Cremer (1940) stamt van vaderszijde uit een familie van hoefsmeden en beroepsmilitairen uit Pruisen en Hessen, zijn moeders familie is afkomstig uit Hongarije. Korte tijd volgde hij een opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunst in Arnhem. Als schilder kreeg hij snel erkenning met zijn 'peinture barbarisme', intussen reist hij veel en woont overal.In het najaar van 1963 zwerven Jan Cremer en Wim van der Linden ieder weekend samen door Amsterdam. Wim van der Linden heeft een hok met een donkere kamer op Kattenburg, Jan Cremer heeft al een gezin en woont in de Jodenhouttuinen. De huizen die ze daar bewonen, zijn allang gesloopt. Amsterdam in 1963 is een stad in doodsnood. Het is alles sloop en verval. In die puingruwel staat Jan Cremer en kijkt hongerig in de lens.Op zijn drieëntwintigste heeft Jan Cremer een heel leven achter de rug, maar ondanks zijn successen als schilder is hij arm gebleven en noodgedwongen werkt hij in de haven. De Cremer die Wim van der Linden vastlegt, is hard op weg om van 'working class' tot 'working class hero' uit te groeien. Op alle foto's die Wim van der Linden in 1963 van hem maakt, is hij de belichaming van het nieuwe, van de dingen die komen gaan. Het icoon van de verandering wordt de foto van Jan Cremer op zijn Harley Davidson, de coverfoto van Ik Jan Cremer, dat in 1964 verschijnt. Daarna is alles anders.Wim van der Linden en Jan Cremer zullen nog tien jaar samen optrekken. Tussen 1963 en 1969 maakt hij zo'n duizend foto's van Jan Cremer, waarvan het grootste deel zich bevindt in het archief van Cremer. In dit boek zijn 80 door Jan Cremer uitgekozen foto's verzameld. Ze geven niet alleen een beeld van Jan Cremer, maar ze zijn ook een monument voor de vriendschap van twee kunstenaars, de schrijver en de fotograaf.kunst
