Norman Mailer
The faith of graffiti
Oorspronkelijke prijs was: € 17,50.€ 9,90Huidige prijs is: € 9,90.
In 1974 verscheen in Amerika ‘Watching My Name Go By’. Graffiti bestond nog maar een paar jaar ? en dan eigenlijk alleen in de vorm van tags: het schrijven van de kunstenaarsnaam op opvallende plekken en locaties in de stad. Huizen, muren, metro, treinen, toiletten: niets was veilig voor de marker pens van de eerste generatie ‘schrijvers’ als Taki 183. Engelstalig
Gerelateerde producten
kunst
Joris van Casteren
Het Station
Amsterdam Centraal is veel meer dan alleen een station. Het is een stad in een stad waar elke dag duizenden mensen aankomen en vertrekken, winkelen en werken. Een fascinerend bedrijf dat nooit stilstaat. Een plek vol verhalen, verwachtingen en teleurstelling. Reizigers, medewerkers, bestuurders, aannemers, passanten: allemaal hebben ze een eigen band met het station.Joris van Casteren kan als geen ander beschrijven welke mensen het station bevolken. Ogenschijnlijk terloopse gebeurtenissen krijgen in zijn reportages een cruciale betekenis. Met een onnavolgbare nieuwsgierigheid schrijft hij over de mensen die hij tegenkomt. Dit jaar bestaat het station 125 jaar, het reizen per trein 175 jaar.Recensie: Nieuwe Revu
Niet dat het [boek Het Station van Joris van Casteren] hem [mijn collega] zal overhalen de auto vaker voor tram, bus, trein, metro of pont te verruilen, die indruk heb ik niet, maar hij leert wel een nieuws stadsdeel kennen: het Centraal Station. Daarbij speelt het ov slechts een bijrol in het boek. Van Casteren is met zijn nieuwsgierige aard achter de 'bevolking' van het station aangegaan. Beveiligers, beambten van allerlei soort, loketmedewerkers, zwervers en natuurlijk degene waar het op dit knooppunt om draait: de reiziger.Anekdotisch wordt er een wereld aan weetjes voor het voetlicht gebracht en op die manier een beeld geschetst van enkele markante, belangrijke of terugkerende individuen uit de ongeveer 250.000 mensen die het station dagelijks gebruiken, er werken of zelfs wonen.kunst
Jan Cremer, Wim van der Linden
Working class hero
Schrijver en beeldend kunstenaar Jan Cremer (1940) stamt van vaderszijde uit een familie van hoefsmeden en beroepsmilitairen uit Pruisen en Hessen, zijn moeders familie is afkomstig uit Hongarije. Korte tijd volgde hij een opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunst in Arnhem. Als schilder kreeg hij snel erkenning met zijn 'peinture barbarisme', intussen reist hij veel en woont overal.In het najaar van 1963 zwerven Jan Cremer en Wim van der Linden ieder weekend samen door Amsterdam. Wim van der Linden heeft een hok met een donkere kamer op Kattenburg, Jan Cremer heeft al een gezin en woont in de Jodenhouttuinen. De huizen die ze daar bewonen, zijn allang gesloopt. Amsterdam in 1963 is een stad in doodsnood. Het is alles sloop en verval. In die puingruwel staat Jan Cremer en kijkt hongerig in de lens.Op zijn drieëntwintigste heeft Jan Cremer een heel leven achter de rug, maar ondanks zijn successen als schilder is hij arm gebleven en noodgedwongen werkt hij in de haven. De Cremer die Wim van der Linden vastlegt, is hard op weg om van 'working class' tot 'working class hero' uit te groeien. Op alle foto's die Wim van der Linden in 1963 van hem maakt, is hij de belichaming van het nieuwe, van de dingen die komen gaan. Het icoon van de verandering wordt de foto van Jan Cremer op zijn Harley Davidson, de coverfoto van Ik Jan Cremer, dat in 1964 verschijnt. Daarna is alles anders.Wim van der Linden en Jan Cremer zullen nog tien jaar samen optrekken. Tussen 1963 en 1969 maakt hij zo'n duizend foto's van Jan Cremer, waarvan het grootste deel zich bevindt in het archief van Cremer. In dit boek zijn 80 door Jan Cremer uitgekozen foto's verzameld. Ze geven niet alleen een beeld van Jan Cremer, maar ze zijn ook een monument voor de vriendschap van twee kunstenaars, de schrijver en de fotograaf.kunst
Henk Schiffmacher
Moeder
'Moeder' was en is nog steeds een populair thema in de wereld van de tatoeage. Het is niet zelden een van de eerste tattoos waarmee een jongen nog kan thuiskomen zonder al teveel aversie op te roepen. Een moeder kan nog zo kwaad zijn over deze onbezonnen daad, als zij eenmaal doorheeft hoe zoonlief zijn onvoorwaardelijke liefde voor haar voor iedereen zichtbaar altijd bij zich draagt, kan zij alleen nog maar smelten. Soms kan dat niet, omdat zij er niet meer is. Een tatoeage met het woord 'Moeder', soms zelfs gekleurd met de as van haar gecremeerde resten, kan een overweldigend gemis dan draaglijk maken. De tatoeage is deel van het rouwproces, geeft rust en acceptatie. De pijn wordt manmoedig ondergaan, met een enkele traan in het oog; afdingen op de prijs is dan ongepast. In 'Moeder' zijn de mooiste Moeder-tatoeages uit de collectie van Henk Schiffmacher verzameld. Een bijzonder cadeauboek voor moeder, dat ook kan dienen als inspiratiebron hoe je de liefde voor haar het mooiste voor altijd kan meedragen op je huid.kunst
