Norman Mailer
The faith of graffiti
Oorspronkelijke prijs was: € 17,50.€ 9,90Huidige prijs is: € 9,90.
In 1974 verscheen in Amerika ‘Watching My Name Go By’. Graffiti bestond nog maar een paar jaar ? en dan eigenlijk alleen in de vorm van tags: het schrijven van de kunstenaarsnaam op opvallende plekken en locaties in de stad. Huizen, muren, metro, treinen, toiletten: niets was veilig voor de marker pens van de eerste generatie ‘schrijvers’ als Taki 183. Engelstalig
Gerelateerde producten
geschiedenis
Reinjan Mulder
Objectief Nederland
For English see below - In 1974 legde Reinjan Mulder (1949) een grof raster over de kaart van Nederland en trok eropuit om op de 52 kruispunten te gaan fotograferen. Doel was de objectieve werkelijkheid van Nederland vast te leggen, ongekleurd door tradities, bereikbaarheid en schoonheidsidealen. Het project werd 42 jaar later tentoongesteld in het Rijksmuseum in Amsterdam, en in opdracht van Rijksadviseur voor de fysieke leefomgeving Berno Strootman geherfotografeerd door fotografe Cleo Wächter (1993). Met ongeëvenaarde precisie, maar niet zonder eigen artistieke inbreng, voltooide Wächter in 2017 het herfotografieproject Objectief Nederland 1974-2017. De twee fotoseries worden nu gebundeld in Objectief Nederland. Veranderend landschap 1974-2017, een historisch document dat de vele veranderingen van het Nederlandse landschap in de afgelopen halve eeuw op een vernieuwende manier in kaart brengt en tegelijk fotografie als kunstvorm en bron van wetenschap bevraagt. Is fotografie ooit écht objectief te noemen? En leent iets wat begon als kunstproject zich wel voor wetenschappelijke doeleinden? -- In 1974, Reinjan Mulder (b. 1949) placed a coarsely-woven grid on top of a map of the Netherlands and set off to photograph the 52 resulting intersections. His aim was to capture the objective reality of the Netherlands, uncoloured by traditions, accessibility and beauty ideals. The project was exhibited at the Amsterdam Rijksmuseum 42 years later, and was re-photographed by photographer Cleo Wächter (b. 1993), on request of Government Advisor for the Physical Living Environment Berno Strootman. Working with unparalleled precision, Wächter succeeded in contributing her own artistic perspective and completed the re-photography project Objective Netherlands 1974-2017 in 2017. The two photo series are now combined in this book, a historical document that innovatively maps the many changes the Dutch landscape went through over the past 50 years and simultaneously raises questions about photography as an art form and scientific source. Can photography ever be truly objective? Can something that started out as an art project also lend itself to scientific purposes? Nederland's- en Engelstalig boekkunst
Jan Cremer, Wim van der Linden
Working class hero
Schrijver en beeldend kunstenaar Jan Cremer (1940) stamt van vaderszijde uit een familie van hoefsmeden en beroepsmilitairen uit Pruisen en Hessen, zijn moeders familie is afkomstig uit Hongarije. Korte tijd volgde hij een opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunst in Arnhem. Als schilder kreeg hij snel erkenning met zijn 'peinture barbarisme', intussen reist hij veel en woont overal.In het najaar van 1963 zwerven Jan Cremer en Wim van der Linden ieder weekend samen door Amsterdam. Wim van der Linden heeft een hok met een donkere kamer op Kattenburg, Jan Cremer heeft al een gezin en woont in de Jodenhouttuinen. De huizen die ze daar bewonen, zijn allang gesloopt. Amsterdam in 1963 is een stad in doodsnood. Het is alles sloop en verval. In die puingruwel staat Jan Cremer en kijkt hongerig in de lens.Op zijn drieëntwintigste heeft Jan Cremer een heel leven achter de rug, maar ondanks zijn successen als schilder is hij arm gebleven en noodgedwongen werkt hij in de haven. De Cremer die Wim van der Linden vastlegt, is hard op weg om van 'working class' tot 'working class hero' uit te groeien. Op alle foto's die Wim van der Linden in 1963 van hem maakt, is hij de belichaming van het nieuwe, van de dingen die komen gaan. Het icoon van de verandering wordt de foto van Jan Cremer op zijn Harley Davidson, de coverfoto van Ik Jan Cremer, dat in 1964 verschijnt. Daarna is alles anders.Wim van der Linden en Jan Cremer zullen nog tien jaar samen optrekken. Tussen 1963 en 1969 maakt hij zo'n duizend foto's van Jan Cremer, waarvan het grootste deel zich bevindt in het archief van Cremer. In dit boek zijn 80 door Jan Cremer uitgekozen foto's verzameld. Ze geven niet alleen een beeld van Jan Cremer, maar ze zijn ook een monument voor de vriendschap van twee kunstenaars, de schrijver en de fotograaf.kunst
Henk Schiffmacher
Moeder
'Moeder' was en is nog steeds een populair thema in de wereld van de tatoeage. Het is niet zelden een van de eerste tattoos waarmee een jongen nog kan thuiskomen zonder al teveel aversie op te roepen. Een moeder kan nog zo kwaad zijn over deze onbezonnen daad, als zij eenmaal doorheeft hoe zoonlief zijn onvoorwaardelijke liefde voor haar voor iedereen zichtbaar altijd bij zich draagt, kan zij alleen nog maar smelten. Soms kan dat niet, omdat zij er niet meer is. Een tatoeage met het woord 'Moeder', soms zelfs gekleurd met de as van haar gecremeerde resten, kan een overweldigend gemis dan draaglijk maken. De tatoeage is deel van het rouwproces, geeft rust en acceptatie. De pijn wordt manmoedig ondergaan, met een enkele traan in het oog; afdingen op de prijs is dan ongepast. In 'Moeder' zijn de mooiste Moeder-tatoeages uit de collectie van Henk Schiffmacher verzameld. Een bijzonder cadeauboek voor moeder, dat ook kan dienen als inspiratiebron hoe je de liefde voor haar het mooiste voor altijd kan meedragen op je huid.geschiedenis
