Wij, katten

Altijd waren er katten om tegenaan te kruipen. Als ik thuiskwam, als ik het moeilijk had of alleen was, ze overladen me gul met hun snorren en knuffels. Vaak vroeg ik mij af of ze wisten wie ik was, wat er in ze omging en of ze gevoelens voor mij hadden zoals ik voor hen. Soms was het antwoord ontluisterend, op andere momenten bleek op een hartverscheurende manier dat ik ze had onderschat. Leven met katten confronteert je met de morele dilemma’s. Het confronteert ons ook met de manier waarop we voor onszelf een uitzonderingspositie hebben gecreëerd binnen de orde van de natuur. Steeds groter is het verlangen om met ze te kunnen praten. In ‘Wij, katten’ nemen ze het woord en helpen ze ons met de kloof tussen de mens en kat enigszins te overbruggen.