Geen producten in uw winkelmand.
Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Geschiedenis/Veilige gebieden
Joris Voorhoeve
Veilige gebieden
Falen en slagen bij het beschermen van burgers in oorlogstijd
€ 21,99 € 7,90
Twintig jaar geleden viel de enclave Srebrenica die door de VN tot ‘veilig gebied’ was verklaard. De Bosnisch-Servische generaal Mladic veroverde op 11 juli 1995 deze vallei waar 40.000 vluchtelingen verbleven. De Nederlandse blauwhelmen wisten het niet te voorkomen en daarna werden duizenden Bosnische mannen vermoord. Joris Voorhoeve was destijds minister van Defensie. Hij gaat in op de pijnlijkste vragen, ook voor hemzelf. Hij voert nieuw feitenmateriaal aan en kijkt vooruit. Hij stelt tevens de vraag of de lessen die we uit dit falen moeten trekken goed worden toegepast.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Albert Nofi
De slag van Waterloo
Zijn 'Waterloo kennen' staat synoniem voor het lijden van een zware nederlaag, een debacle. Het is een uitdrukking die in vele talen is opgenomen. Weliswaar kennen veel mensen de naam van de veldslag, maar het juiste verloop ervan in de context van de veldtocht van Napoléon in de Nederlanden is voor velen niet zo duidelijk. Een argeloos bezoeker, die voor heet eerst het slagveld bezoekt stelt zich vragen bij de aandacht die de overwonnen keizer krijgt en het gebrek aan aandacht voor de overwinnende veldheren Wellington en Blucher. Wat er ook van wezen, deze veldslag van zondag 18 juni 1815 is één van de meest dramatische en tevens kleurrijkste uit de krijgsgeschiedenis en blijft tot de verbeelding spreken. Wie de Leeuwenheuvel beklimt kan daarbij het ganse Geallieerde deel van het slagveld overschouwen, wat op zich reeds een zeldzaam en boeiend gegeven is. Voor het Pruisisch deel moet men zich naar Plancenoit verplaatsen. A. Nofi heeft na heel wat opzoekwerk een historisch document geschreven, dat zowel technische- als tactische aspecten weergeeft. Het individuele aandeel van de strijders wordt daarbij niet uit het oog verloren, nog het falen, noch het heroïsche.geschiedenis
Het Coudenbergpaleis te Brussel
Sinds het ontstaan van Brussel is op de helling van de Coudenberg een vorstenverblijf gevestigd. De verblijfplaats van de hertogen van Brabant die de stad domineerde, zal verbouwd worden tot een prachtig paleis en een gewaardeerd oord voor zijn residenten, waaronder niemand minder dan de machtige Keizer Karel. In 1731 is het paleis zwaar beschadigd door een brand. Veertig jaar later wordt het bijna helemaal vernield om onder impuls van Karel van Lotharingen, gouverneur-generaal van de Nederlanden, plaats te maken voor de Koningswijk. Sindsdien zijn in deze wijk de meest prestigieuze instellingen van het land gevestigd – het Koninklijk Paleis, het Parlement, de Akademie, musea – en wordt de erfenis van het voormalige Hof in stand gehouden. De bewaarde overblijfselen van het paleis die dertig jaar geleden herontdekt werden zijn vandaag een archeologische site toegankelijk voor het publiek. Tevens is de site voor archeologen, historici en kunsthistorici een bevoorrechte plaats voor onderzoekswerk. In 'Het Coudenbegpaleis te Brussel' hebben een dertigtal onderzoekers hun deskundigheid samengevoegd en de visie over de prestigieuze site in een nieuwe context geplaatst.geschiedenis
Christiaan Harinck
Zoeken, aangrijpen en vernietigen!
De dekolonisatie van Indonesië was bijzonder gewelddadig. Wat vroeger besmuikt en eufemistisch de 'politionele acties' werden genoemd heet tegenwoordig terecht een dekolonisatieoorlog, passend in het rijtje van Vietnam tot Algerije. Het was een oorlog waarbij voor iedere gesneuvelde Nederlandse militair een veelvoud aan Indonesiërs omkwam: guerrilla's, burgers en iedereen daartussenin. Voor het begrijpen van de Nederlandse gewelddadigheid is een focus op politiek, strategie en door bestuur en leger begane wandaden ? hoe wijdverbreid ook ? onvoldoende. 'Zoeken, aangrijpen en vernietigen!' richt de aandacht daarom op het Nederlandse militaire optreden zelf. Voor de Nederlandse strijdkrachten was deze oorlog niet alleen praktisch, maar ook conceptueel ingewikkeld. De aard, omvang en reikwijdte van de Indonesische opstand was ongeëvenaard en voldeed niet aan koloniale en militaire verwachtingen. Steeds wisselend tussen de strijd en de situatie 'te velde' enerzijds en de opleiding van nieuwe militairen en de institutionalisering van 'geleerde lessen' anderzijds, laat Harinck zien hoe de Nederlandse strijdkrachten het tactisch militair optreden begrepen en vormgaven, schipperend tussen een (koloniale) traditie van hard politioneel optreden en de gevoelde noodzaak tot een meer regulier militaire inzet.geschiedenis
