Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Geschiedenis/Tweede Wereldoorlog/Speer in Spandau
Albert Speer
Speer in Spandau
De gevangenisdagboeken van een nazi-kopstuk
Oorspronkelijke prijs was: € 34,99.€ 15,00Huidige prijs is: € 15,00.
Uitverkocht
Dagboekaantekeningen tijdens zijn detentie (1946-1966) van Albert Speer (1905-1981), architect, tijdens het Derde Rijk een persoonlijke vriend van Hitler en vanaf 1942 de Duitse minister van Bewapening. Tijdens het proces van Neurenberg op 1 oktober 1946 werd Albert Speer veroordeeld tot twintig jaar gevangenisstraf. In de Spandau-gevangenis schreef hij, omdat hij geen papier kreeg, zijn dagboek en herinneringen op stukken wc-papier die door zijn familie naar buiten werden gesmokkeld. Op 30 september 1966 kwam Speer vrij. De dagboekaantekeningen laten de lezer de psychologische reis zien die Speer in zijn gevangenis maakt: zijn visie op Hitlers Derde Rijk, zijn schuldgevoel, en zijn verlangen naar familie en vrijheid. Ook schrijft hij over de dagelijkse gang van zaken in de gevangenis, over het gedrag van zijn medegevangenen, zeven nazi-kopstukken, die op voet van oorlog leven, over het bezoek van zijn familie, en over de bewakers.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Herman Hülsmann
Mijn reis naar Indië 1928-1929
In dit dagboek neemt Hermann Hülsmann ons mee op reis naar het toen nog verre Nederlands-Indië. Hülsmann was samen met drie andere studenten uitgenodigd door de Vereeniging Jan Pieterszoon Coen, die met groepsreizen de deelnemers wilde interesseren voor topfuncties in Indië. Er moest dan wel een verslag worden geschreven over enkele projecten die onderweg werden bezocht. Hermann Hülsmann beperkte zich niet tot de beschrijving van 'enkele projecten'. Hij zette zo veel mogelijk waarnemingen op papier. En hij maakte er foto's bij. Het resultaat is een levendig en vaak humoristisch geschreven verslag van een tijdsbeeld. Het dagboek begint met de avontuurlijke heenreis met de boot door het Suezkanaal. In Indië bezoekt hij bekende trekpleisters, die toen nog niet zo toeristisch waren als nu. En hij schrijft uitgebreid over het dagelijks leven en werken in die tijd. 'Mijn reis naar Indië' bevat veel bijzondere wetenswaardigheden, onder andere over de toenmalige stand van de techniek. Hermann eindigt zijn bezoek met een reis door Atjeh met de zogenaamde Atjeh Tram (opgeheven in 1962). In dit deel van het dagboek beschrijft hij onder andere de wegenbouwprojecten in dit toen nog onontgonnen gebied. Voor Hermann Hülsmann (1902-1983) bleef dit de reis van zijn leven. Uiteindelijk is hij niet naar Indië gegaan om daar een leidende functie te gaan vervullen. In plaats daarvan koos hij voor een carrière bij de rechterlijke macht in Nederland. En niet zonder succes: hij nam afscheid van zijn werkzame leven als Raadsheer van de Hoge Raad der Nederlanden.geschiedenis
Elma Drayer
Deze ontspoorde wereld
Van 1940 tot 1944 houdt de in Nederland wonende Duits-Joodse Paula Bermann een dagboek bij. Dat doet ze in het Kurrentschrift, een Duitse schrijfmethode die nog maar weinigen kunnen lezen. Het dagboek vormt een beklemmend verslag over de wereld in oorlog, haar Nederlandse gezin en haar familie in Duitsland. Ze is politiek zeer goed geïnformeerd en beschrijft het dagelijks leven in Amsterdam en vanaf 1942 in onderduik in Jutphaas gedetailleerd. Tussen de regels door klinken haar angsten en verlangens, en haar weerzin tegen een opgelegde identiteit: zowel Duits als Joods. Als Duitse wordt ze gewantrouwd, als Joodse opgejaagd. Bermanns dagboekaantekeningen zijn doortrokken van weemoed, boosheid, zorg om haar kinderen, afkeer van haar landgenoten en angst voor verraad. Het dagboek eindigt abrupt: voorjaar 1944 worden Paula, haar man Coen en hun dochter Inge verraden, opgepakt en via Westerbork naar Bergen-Belsen gedeporteerd. Vlak voor de bevrijding sterven Paula en Coen. Hun drie kinderen overleven de oorlog.geschiedenis
Malte Herwig
De laatste lichting
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werden Duitse jongeren onder de wapenen geroepen om als 'Hitlers laatste helden' de onontkoombare nederlaag van nazi-Duitsland wat langer uit te stellen. Ze waren nog bijna kinderen toen ze als kanonnenvlees naar het front gingen, gedreven door jeugdig enthousiasme voor Hitler en het nationaalsocialisme.Heel wat toonaangevende figuren in de latere Bondsrepubliek behoorden tot de generatie die in hun jeugd gevormd werd door het Derde Rijk en bovendien lid was van de NSDAP. Ze hebben het verzwegen, vergeten, ontkend of verdrongen, veelal tot op de dag van vandaag. Toch onderscheidden ze zich na de oorlog als geëngageerde democraten en ze drukten als vooraanstaande politici, kunstenaars en wetenschappers hun stempel op de jonge Bondsrepubliek.Malte Herwig heeft het ledenregister van de NSDAP, dat tientallen jaren gesloten bleef, doorgewerkt en sprak persoonlijk met vele laatste ooggetuigen van de oorlogsjaren. In De laatste lichting schrijft hij invoelend en genuanceerd over een hele generatie die het verleden verdrong, en hij maakt ons duidelijk hoe pijnlijk de verhouding van de Duitsers tot de nazitijd nog altijd is.geschiedenis
