Geen producten in uw winkelmand.
Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Geschiedenis/Militairen op de veluwe
Woest en ledig was de Veluwe toen zij halverwege de negentiende eeuw door het Nederlandse leger werd ontdekt als locatie voor militaire doeleinden, als oefenterrein en als opslagplaats.
Voor het leger vormden de uitgestrekte heidevelden het perfecte terrein voor grootschalige oefeningen met geweren en kanonnen die een almaar groter bereik kregen. De militaire aanwezigheid nam er vervolgens snel toe, met de bouw van kazernes rond 1900 en de uitbouw ervan in de jaren rond de Tweede Wereldoorlog.
Duizenden jonge mannen brachten er hun diensttijd door, al dan niet rijdend in tanks die geleidelijk aan het schrikbeeld van toeristen op de Veluwe vormden. Dit veranderde aan het eind van de twintigste eeuw, toen de dienstplichtigen plaatsmaakten voor een beroepsleger. Diverse kazernes kregen een andere bestemming; delen van het oefenterrein werden natuurgebied.
Wat dit alles voor de Veluwe en haar bewoners betekende, komt aan bod in bijdragen van diverse specialisten. Een boek over een bijzondere relatie.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Erwin van Loo
100 Jaar luchtvaart tussen Gilze en Rijen
In augustus 1910 vonden boven de Molenheide tussen de dorpen Gilze en Rijen de eerste bescheiden vliegbewegingen plaats met een Blériotvliegtuig. Deze vluchten vormden de opmaat voor een eeuw luchtvaartgeschiedenis. Vandaag de dag bevindt zich op dezelfde locatie een van de grootste en drukste vliegbases van de Koninklijke Luchtmacht. De historie van de vliegbasis is gevarieerd en kleurrijk. Tot 1940 gebruikte de Luchtvaartafdeeling (LVA) de Molenheide als militair hulpvliegveld. Tijdens de oorlogsjaren legde de Luftwaffe er een enorme basis aan die, nadat Gilze-Rijen door de geallieerden was bevrijd, in handen kwam van de Britse Royal Air Force. Na de Tweede Wereldoorlog ging Gilze-Rijen fungeren als opleidingsvliegveld voor de Nederlandse luchtstrijdkrachten. Talrijke luchtmachtmilitairen zetten tussen de jaren veertig en zestig op Gilze-Rijen de eerste stappen in hun militaire carrière. Vervolgens was de vliegbasis vanaf begin jaren zeventig tot midden jaren negentig de thuisbasis van een squadron jachtvliegtuigen. Vandaag de dag biedt Gilze-Rijen onderdak aan helikopters van het Defensie Helikopter Commando (DHC). 'In 100 jaar luchtvaart in Gilze-Rijen' komen in woord en beeld alle aspecten van de veelzijdige historie van de Vliegbasis Gilze-Rijen aan bod. Het boek behandelt boeiende episodes uit de Nederlandse luchtvaartgeschiedenis en geeft een goed inzicht in de gevarieerde rol die de vliegbasis in de geschiedenis van de Koninklijke Luchtmacht speelde.geschiedenis
Dear old Bones
Op 1 februari 1886 werd de Engelse Elizabeth Saxton Winter (1857-1936) gouvernante van prinses Wilhelmina (1880-1962), die in 1890 koningin werd door het overlijden van haar vader koning Willem III. Haar moeder koningin Emma nam tot 1898 als regentes de regering voor haar waar. Miss Winter zou in dienst blijven tot en met de belijdenis van Wilhelmina eind oktober 1896, omdat daarmee de opvoeding voltooid was. Zij heeft al die jaren Wilhelmina van nabij meegemaakt, tijdens de privélessen, bij sport en spel, op reizen in binnen- en buitenland. Tijdens haar vakanties in Engeland ontving ze van haar pupil aanvankelijk kinderbriefjes, die allengs uitgebreider en inhoudelijker werden en de lezer een goed inzicht geven in Wilhelmina's jeugd. Onthullend zijn de lange brieven die Wilhelmina wekelijks schreef na het ontslag van Miss Winter in 1896. Tal van interessante thema's passeren de revue: lessen van (hoog)leraren, haar liefhebberijen: tekenen en schilderen, de reizen naar het buitenland, haar meningen over mensen en omstandigheden, ontmoetingen met bekende personen, koningen en keizers, activiteiten rond Sinterklaas, Kerstmis en Pasen, haar bezoeken in het land en het bijwonen van culturele, sportieve en sociale evenementen, maar ook haar verdrietige momenten en eenzaamheid, haar geloof in de Allerhoogste, en bovenal haar groei naar het koningschap en haar hoge taakopvatting. Het contact met Miss Winter zou tot aan haar overlijden in 1936 blijven bestaan. De integrale publicatie van deze egodocumenten levert een waardevolle en belangrijke bijdrage aan de Oranjehistoriografie.geschiedenis
Franz Fühmann
De jodenauto
'De jodenauto' is een autobiografische en ongeëvenaarde beschouwing van de psychologie van het nationaalsocialisme. Elk verhaal laat een snapshot zien van een persoonlijk en historisch keerpunt in het leven van de verteller, beginnend met het antisemitisme in zijn kindertijd, en eindigend in de verwerping van de nazi-ideologie en de terugkeer naar het andere Duitsland - de DDR. Dit boek laat zien hoe beïnvloedbaar een mens is. De hoofdpersoon en schrijver van dit boek slaagt er in, iedere keer weer, om door het gedrag en de woorden van anderen heen te kijken en in te zien wat er niet klopt. Steeds trekt hij een eigen conclusie. Het is een lange weg geweest, een weg die hij in deze verhalen in perioden verdeelt. Het is een boek waar het verhaal en hetgeen verteld moet worden belangrijker is dan de stijl.Recensie
'Je moet dit tussen naslagwerk en fictie laverende boek lezen om de volle kracht en de wreedheid van die laatste weken te begrijpen' ' Der TagesspiegelOver de auteur
Franz Fühmann (1922-1984) diende van 1941 tot 1945 bij de Wehrmacht, tot hij gevangen werd gezet in een Russisch krijgsgevangenenkamp, waar hij het socialisme omarmde. Na zijn vrijlating verkoos hij de DDR boven de Bondsrepubliek Duitsland. Maar hij ontpopte zich tot een uitgesproken criticaster van het regime en werd de officieuze grondlegger van een nieuwe dissidente literatuur waarmee hij in beide Duitslanden lof oogstte. Zijn karakteristieke oeuvre heeft de afgelopen decennia niets aan urgentie ingeboet.
geschiedenis
Herman Pleij
De eeuw van de zotheid
In de zestiende eeuw biedt de zot een aantrekkelijk houvast om van alles te regelen. Zo schept hij luidruchtig vertier dat de gevreesde melancholie kan dempen. Verder slaat hij door zijn gebrek aan wijsheid de grootste onzin uit, die ook benut kan worden om vileine kritiek te uiten: het is toch maar een gek die het zegt... Daarom nemen vorsten, stadsbesturen en schutterijen een zot in dienst om lucht te kunnen geven aan oplopende spanningen. Bovendien kan deze beroepsdwaas fungeren als antimodel voor de beschavingsidealen van de bourgeoisie. Wild gebarend op zijn stokpaardje demonstreert hij elk gebrek aan beheersing en goede manieren. Hij is de kampioen van het onderbuikse dat voor de beschaafde elite nu juist om de hoogste controle vraagt. Maar daarnaast is er ook de onnozele zot die door elk gebrek aan geleerdheid juist in staat blijkt tot wijsheid van de meest onbevangen soort. Om al die redenen worden professionele zotten en echte gekken in deze eeuw van de gevestigde burgermacht naar hartenlust uitgebuit? Niet zelden geïnspireerd door de onsterfelijke zot van wie Erasmus de lof gezongen heeft. Al deze aspecten van de nar worden met verve geschetst in De eeuw van de zotheid.
Bert Bakker – geb – 96 pag