Kritische geschiedenis van de Westerse wijsbegeerte. Deel I

Een kritische historicus van de wijsbegeerte kan twee wegen bewandelen. In het eerste geval rafelt hij weer uiteen wat anderen hebben gereconstrueerd en herleest hij de oorspronkelijke teksten met onbevangen blik. In het tweede geval tracht hij uit te maken wat de filosofie van blijvende waarde heeft opgeleverd. Henri Oosthout doet beide. Hij besteedt daarbij aandacht aan onderwerpen die in bestaande overzichten dikwijls stiefmoederlijk worden behandeld. Zo vindt men in dit deel niet alleen Plato’s bekende staatkunde maar ook de moeilijk toegankelijke metafysica van de ‘ongeschreven leer’, komt naast de levenswijsheid van Epicurus en Stoa uitvoerig de kentheoretische scepsis aan bod, en is plaats ingeruimd voor de vroegchristelijke filosofie en de antieke natuurbeschouwing.