Geen producten in uw winkelmand.
Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Geschiedenis/Tweede Wereldoorlog/Hitler en de historici
Sinds zijn dood verschenen meer dan honderd biografieën over Adolf Hitler, naast ontelbare boeken over het Derde Rijk en zijn rol daarin. De eminente historicus John Lukacs neemt de belangrijkste ervan onder de loupe en behandelt niet alleen de wijze waarop over Hitler wordt geschreven, maar raakt ook aan de Hitler die wij niet kennen, en waarschijnlijk nooit zullen kennen. Wat rest zijn Lukacs’ dwingende conclusies over de verschillen met andere dictators en de plaats van Hitler in de twintigste eeuw.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Maarten-Jan Dongelmans
De dood van Hitler
30 april 1945: Hitler sterft door zelfmoord in een ondergrondse bunker in het verwoeste hart van Berlijn. Dit wordt nu – ruim 75 jaar later – door historici als vaststaand feit geaccepteerd, hoewel er zelfs nu nog stemmen opgaan, die de dood van Hitler ontkennen. Of tijd en plaats, of zijn zelfmoord betwijfelen. De omstandigheden van zijn dood zijn zeker niet allemaal opgehelderd. Vooral wat er met zijn lijk is gebeurd blijft in nevelen gehuld. In ‘De dood van Hitler’ wordt getracht door een combinatie van de gebruikelijke bronnen en literatuur met de nieuwere gegevens meer zicht te krijgen op wat er in werkelijkheid heeft plaatsgevonden. Het verhaal zet zich daarom tot in de jaren van ons decennium voort. Hitlers einde is niet los te maken van zijn persoon en zijn opkomst. Het begint met zijn prilste jeugd en aandacht besteedt aan zijn lichamelijke en geestelijke conditie. Was de Führer gek, of ongeneeslijk ziek? Het einde van Hitler valt evenwel ook niet te begrijpen zonder het te situeren in de gebeurtenissen van de laatste maanden, die Hitler in steeds meer door de Russische legers bedreigde en zwaar gehavende Berlijn doorbrengt. Aan deze setting is daarom een groot deel van dit boek gewijd. Vele vragen bleven tot nu toe onbeantwoord: Hoe stierf de man die zelf miljoenen mensen had laten sterven?geschiedenis
Jo Tollebeek
Een slapeloos doordenken van alle dingen
Onze omgang met de geschiedenis berust niet op een goed geordend geheel van heldere en rationele opvattingen. Hij steunt op een wirwar van beelden en van herinneringen, die voortdurend voortwoekeren. Wij hechten ons aan voorwerpen die het verleden in zijn bruutheid laten ervaren, als een 'echte' (zij het voorbije) werkelijkheid. Maar wij kennen ook de ontnuchtering: al deze voorwerpen blijken zo vaak kopieën en vervalsingen te zijn. Zo is het ook met de uiteenlopende praktijken waarin onze omgang met het verleden vorm krijgt. Zij worden beheerst door ongrijpbare passies en politieke ficties. Over het verleden schrijven wij in vele varianten. De begrippen die wij daarbij gebruiken, verduidelijken de geschiedenis, maar zij leiden ons ook binnen in een labyrint dat ons geen uitweg biedt. En als wij het verleden willen laten herrijzen, in monumenten of optochten, reconstrueren wij het op een eclectische wijze. In 'Een slapeloos doordenken van alle dingen' gaat het om de manier waarop de adel zichzelf een verleden schept, om de stormachtige familie die de historici vormen, om de lessen in de vaderlandse geschiedenis die de jonge Wilhelmina kreeg, om de droom van de Renaissance die geschiedschrijvers als Michelet, Burckhardt en Huizinga koesterden, en om nog veel meer. Telkens weer blijkt dat de geschiedenis chaos in het hoofd is ? een rammelend geheugen, dat niet redeneert, maar associeert.geschiedenis
Sacha Batthyany
En wat heeft dat met mij te maken
Sacha Batthyany is afkomstig uit een van de oudste en meest bekende adellijke families van Hongarije. Hijzelf is geboren en getogen in Zwitserland en had na zijn jeugd nauwelijks contact met de rest van zijn familie. Over het verleden daarvan wist hij daarom niet veel, tot hij op een schokkend krantenartikel stuit over zijn oudtante Margit. Gravin Margit Thyssen-Batthyany blijkt betrokken te zijn geweest bij een van de gruwelijkste misdaden die er aan het eind van de Tweede Wereldoorlog door de nazi's werden gepleegd. Enkel de feiten zijn bekend: een paar weken voor het einde van de oorlog gaf Margit een groot feest in het familiekasteel in het Oostenrijkse stadje Rechnitz. Rond middernacht verliet een aantal gasten het kasteel en vermoordde 180 joden die vlakbij op deportatie naar de kampen wachtten. Wat er die nacht precies is gebeurd bleef lange tijd onduidelijk. Sacha Battyany's zoektocht naar meer informatie voert hem naar het Hongarije van voor de oorlog, het Oostenrijk van erna, het Zwitserland van nu, een goelag in Siberië, de woonkamer van een vrouw die Auschwitz overleefde en in Zuid-Amerika haar oude dag doorbrengt - en zelfs naar de sofa van een pijprokende psychoanalyticus. Onderweg stuit hij op een geheim dat zijn kijk op de familie Batthyany en op zichzelf voorgoed zal veranderen. Recensie(s) Het begon allemaal met een krantenbericht. Journalist Sacha Batthyany (1973), correspondent in de Verenigde Staten voor onder andere de 'Süddeutsche Zeitung', kreeg in 2006 een artikel onder ogen waarin stond dat zijn tante Margit in maart 1945 betrokken was bij een massamoord op honderdtachtig joden. Een feestje in een stadje honderd kilometer ten zuiden van Wenen was uitgelopen op een bloedbad. Stomdronken zou Margit rond middernacht samen met een stel nazi's naakte mannen en vrouwen een voor een hebben neergeschoten. 'Gastvrouw van de hel' werd ze genoemd. Het laat Batthyany niet meer los. Wat gebeurde er die nacht en uit wat voor geslacht is hijzelf eigenlijk afkomstig? Dit boek is het verslag van zijn zoektocht die hem door vele landen voert. Het is een onderzoek naar een verborgen familiegeschiedenis, een persoonlijk relaas waarin Batthyany niet alleen veel van zijn voorouders - een befaamde adellijke Hongaarse familie - maar ook van zichzelf prijsgeeft.geschiedenis
