Geen producten in uw winkelmand.
Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Non-Fictie/Opvoeding/Het jaar dat ik (2x) moeder werd
‘Het jaar dat ik (2x) moeder werd’ gaat nu eens niet over zwangerschap, maar over het leven erna: met baby. Aaf Brandt Corstius kreeg binnen een jaar twee kinderen en is dus een expert in het prille moederschap. In ‘Het jaar dat ik (2x) moeder werd’ deelt ze op haar eigen geestige en eerlijke manier haar ervaringen. Bovendien geeft ze veel handige tips en slinkse trucs.
Gerelateerde producten
non-fictie
Trudy Scheele-Gertsen
Een kind krijg je voor het leven
Trudy Scheele-Gertsen werd verliefd op een jongeman uit Utrecht en raakte per ongeluk zwanger. Er was één probleem: ze waren nog niet getrouwd, en toen hij haar in de steek liet, werd haar probleem alleen maar groter. Opeens was ze een ongehuwde moeder, en ongehuwde moeders vond men tot in de jaren tachtig van de twintigste eeuw een schande en een gevaar voor de samenleving en de gevestigde huwelijksmoraal. Tussen 1956, toen de adoptiewet van kracht werd, en 1984 werden ongehuwde moeders dan ook vaak gedwongen hun kind af te staan. Ook Trudy werd, net als al die andere jonge vrouwen, onder druk gezet door haar directe omgeving, door artsen en hulpverleners en door de kerk. Haar moeder, die aanstuurde op adoptie, zorgde ervoor dat ze werd opgenomen in een tehuis voor ongehuwde moeders. In februari 1968 werd Trudy daar de trotse moeder van een jongetje, maar dat werd haar al snel afgenomen. Pas na enkele moeizame jaren waarin zij vergeefs om haar zoontje vocht, werd het jongetje in een adoptiegezin geplaatst. Door de afstand kon ze geen band met hem opbouwen, wat zou leiden tot een levenslang verdriet. In 'Een kind krijg je voor het leven' vertelt Trudy haar verhaal, van het moment dat ze de vader van haar kind ontmoet tot aan haar rechtszaak tegen de staat. Het laat zien wat de impact is op een mensenleven om afstand te moeten doen van je kind.non-fictie
Robert Lacey
The Crown
Prinses Elizabeth had nooit verwacht dat haar vader zo plotseling zou overlijden en haar zo jong achter zou laten om de troon op te volgen. Op haar vijfentwintigste was ze koningin, hoofd van de koninklijke familie, moeder en echtgenote. Terwijl het stof van de Tweede Wereldoorlog langzaam neerdaalt in het land, staan de jonge koningin en de ervaren, maar oude Winston Churchill voor grote uitdagingen. Bovendien heeft Elizabeth achter de deuren van het paleis haar eigen beproevingen. Ze moet zich niet alleen bewijzen naar een volk en een regering, maar ook haar eigen moeder en oom moeten worden overtuigd van hun ongelijk. Haar flamboyante zus prinses Margaret zorgt voor een groot schandaal en ook komen haar eigen huwelijk en moederschap onder druk te staan. 'The Crown' is het verhaal van de jonge jaren van Elizabeth II en hoe zij al haar kracht en elk beetje Britse beheerstheid moet gebruiken om de crises het hoofd te bieden, zowel privé als het hoofd van een institutie. En geeft een historisch beeld van Elizabeth, Churchill en het Engeland van vlak na de oorlog.non-fictie
Jan Fontijn
Moederskinderen
Het was voor Jan Fontijn een schok van herkenning toen hij Stendhals emotionele beschrijving las over de dood van diens moeder. Het herinnerde hem aan de nauwe band die hij als kind met zijn eigen moeder had en hoe die band door haar verschrikkelijke dood werd verbroken. Deze lees- en levenservaring was voor Fontijn aanleiding op zoek te gaan naar de wijze waarop een aantal prominente mannelijke schrijvers de band met hun moeder hebben beleefd en beschreven. Helder en beknopt weet hij de hoogte- en dieptepunten van de moeder-zoonrelatie te beschrijven. Zo komen in 'Moederskinderen' buitenlandse auteurs als Paul Léautaud, Michel Houellebecq, Charles Baudelaire, Rainer Maria Rilke, Friedrich Nietzsche, Marcel Proust en André Gide aan bod. Maar ook Nederlandstalige auteurs zijn met Gerard Reve, Herman Gorter, Jan Hanlo, Martinus Nijhoff, Frederik van Eeden, Lodewijk van Deyssel en de Belgische Maurice Gilliams goed vertegenwoordigd. 'Moederskinderen' noemt hij die door hem gekozen schrijvers, omdat de moederliefde of het intens verlangen daarnaar zo dominant in hun leven en werk aanwezig is. Hun relatie met hun moeder is vaak ontroerend en navrant en is voor Jan Fontijn meer dan eens aanleiding om die te verbinden met zijn eigen relatie met zijn moeder. Er zijn ook schrijvers die hun moeder nooit gekend hebben en leden onder dat gemis. Het boek sluit af met een korte schets van de wijze waarop psychiaters H.C. Halberstadt-Freud, Sigmund Freud en Georg Groddeck de relatie tussen moeder en zoon beschouwden.non-fictie
