Geen producten in uw winkelmand.
Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Geschiedenis/De rode belofte
Hoe de Sovjetdroom werkelijkheid leek te worden. Het klinkt misschien vreemd, maar de grauwe, onderdrukkende USSR was gegrondvest op een sprookje. Zij stoelde op een vorm van twintigste-eeuwse magie: de planeconomie. Die zou leiden tot een golf van goede dingen waar de kapitalistische landen niet aan konden tippen. En heel even, aan het einde van de onstuimige jaren vijftig, leek het erop dat de magie werkelijkheid zou worden. ‘De rode belofte’ gaat over dat moment in de geschiedenis, hoe het ontstond en hoe het voorbijging; over het korte tijdperk waarin de Sovjet-Unie leek af te stevenen op een toekomst met rijke communisten en afgunstige kapitalisten, waarin de glans van Moskou die van Manhattan zou overtreffen. Het gaat over de wetenschappers die oprecht hun best deden om de droom waar te maken, om de tirannie een goede afloop te gunnen. Het is geschiedenis, het is fictie. Het is een ideeënkomedie en een roman over de prijs die voor ideeën betaald moet worden.
Gerelateerde producten
geschiedenis
Jo Tollebeek
Een slapeloos doordenken van alle dingen
Onze omgang met de geschiedenis berust niet op een goed geordend geheel van heldere en rationele opvattingen. Hij steunt op een wirwar van beelden en van herinneringen, die voortdurend voortwoekeren. Wij hechten ons aan voorwerpen die het verleden in zijn bruutheid laten ervaren, als een 'echte' (zij het voorbije) werkelijkheid. Maar wij kennen ook de ontnuchtering: al deze voorwerpen blijken zo vaak kopieën en vervalsingen te zijn. Zo is het ook met de uiteenlopende praktijken waarin onze omgang met het verleden vorm krijgt. Zij worden beheerst door ongrijpbare passies en politieke ficties. Over het verleden schrijven wij in vele varianten. De begrippen die wij daarbij gebruiken, verduidelijken de geschiedenis, maar zij leiden ons ook binnen in een labyrint dat ons geen uitweg biedt. En als wij het verleden willen laten herrijzen, in monumenten of optochten, reconstrueren wij het op een eclectische wijze. In 'Een slapeloos doordenken van alle dingen' gaat het om de manier waarop de adel zichzelf een verleden schept, om de stormachtige familie die de historici vormen, om de lessen in de vaderlandse geschiedenis die de jonge Wilhelmina kreeg, om de droom van de Renaissance die geschiedschrijvers als Michelet, Burckhardt en Huizinga koesterden, en om nog veel meer. Telkens weer blijkt dat de geschiedenis chaos in het hoofd is ? een rammelend geheugen, dat niet redeneert, maar associeert.geschiedenis
Klaas van Berkel
Een en al illusies
De mens bouwt zijn bestaan op illusies. Maatschappelijk succes, wetenschappelijke kennis, vriendschap, een gemeenschap waar we bij horen, onze identiteit – vroeg of laat komen we erachter dat we ons een voorstelling hebben gemaakt van iets wat niet bestaat. En als we het niet zelf ontdekken, komt er wel een historicus die aantoont dat alles maar een illusie was. Klaas van Berkel is zo’n historicus. Gedurende zijn loopbaan heeft hij menigmaal zulke ‘ontdekkingen’ gedaan en in deze bundel zijn tien essays van zijn hand verzameld die rond deze thematiek cirkelen. Over een natuurfilosoof die dacht dat hij bevriend was met René Descartes, maar merkt dat die vriendschap niets waard is als de Fransman niet wil erkennen iets van anderen te hebben overgenomen; een zeventiende-eeuwse vernufteling die denkt dat hij in Rome iets tot stand kan brengen waartoe de Italianen zelf niet in staat zijn; een achttiende-eeuwse filosoof die waarschuwt tegen de zoektocht naar het onbekende Zuidland; een twintigste-eeuwse socioloog die de werkelijkheid achter de verschijnselen wil weergeven maar moet ervaren dat dat niet kan. Maar steeds blijft de vraag: als onze wereld op illusies berust, hoe komt het dan dat we op basis daarvan toch iets van beschaving hebben opgebouwd?geschiedenis
Benjamin Carter Hett
De populist
'De populist' laat zien hoe kwetsbaar een democratie is in handen van mensen die er niet respectvol mee omgaan. Hoe was het mogelijk dat een democratie zo volledig en zo snel uiteenviel als Duitsland in de jaren dertig? Hoe kon een democratisch gekozen regering Adolf Hitler toestaan de macht te grijpen? Het antwoord op deze vragen klinkt tegenwoordig even verontrustend als herkenbaar. Al vanaf de late jaren twintig riep het politieke spel van de Weimarrepubliek verzet op, het nadrukkelijkst van de populistische beweging, geleid door Hitler. Maar zeggen dat Hitler democratisch werd verkozen, is te simpel. Benjamin Carter Hett laat overtuigend zien dat Hitler nooit aan de macht zou zijn gekomen als de andere politici niet hadden geprobeerd hem te paaien ? een strategie die ertoe leidde dat zij uiteindelijk met de rug tegen de muur stonden en niet anders konden dan de nazi's toelaten tot de regering. Het was het misplaatste vertrouwen van een aantal conservatieve en incompetente politici dat Hitler en zijn volgers de middelen gaf om Duitsland te veranderen in een brute dictatuur.geschiedenis
