Terug/Home/Webwinkel ramsj.nl /Non-Fictie/Economie & politiek/Giftig krediet
Tom Kreling
Giftig krediet
De onvermijdelijke ondergang van SNS Reaal
Oorspronkelijke prijs was: € 19,95.€ 7,90Huidige prijs is: € 7,90.
Uitverkocht
In ‘Giftig krediet’ reconstrueren Kreling en Rosenberg nauwgezet hoe de voormalige spaarbank na een succesvolle beursgang verdwaald raakt in de wereld van het vastgoed. Een wereld waar de bank geen verstand van heeft. Onder toeziend oog van bankiers, bestuurders en commissarissen krijgen verschillende klanten honderden miljoenen voor hun megalomane plannen. Geld dat de bank na het uitbreken van de crisis niet meer terug zal zien.
Gerelateerde producten
non-fictie
Ivo Bökkerink
De staatsbank
ABN Amro kreeg in 2008 een tweede kans nadat het door interne twisten in de top zijn zelfstandigheid was kwijtgeraakt. Op het hoogtepunt van de financiële crisis redde de Nederlandse staat de bank van de ondergang. Kosten: 21 miljard euro aan belastinggeld. Een team onder leiding van Gerrit Zalm bouwde de bank weer op, een niet eerder vertoond kunststuk met een succesvolle beursgang als kroon op het werk. Korte tijd leek de bank zelfs op weg om de miljarden staatsgeld terug te verdienen. Toen verviel het herboren ABN Amro opnieuw in achterdocht, ruzies en zelfgenoegzaamheid. De bank bleek ook lichtzinnig bij het naleven van wetten en regels. Waarom moest Gerrit Zalm per se weg? Wat was de rol van de staat en van minister Dijsselbloem van Financiën? En wat deden de toezichthouders? In 'De Staatsbank' reconstrueren onderzoeksjournalisten Ivo Bökkerink en Pieter Couwenbergh van Het Financiële Dagblad de verlammende relatie tussen overheid en bank en de onderhuidse spanningen die leidden tot een nieuwe machtsstrijd aan de top.non-fictie
Marcel Canoy
De bank van goede bedoelingen
Twee jaar mocht de econoom Marcel Canoy in de keuken van de Rabobank kijken. Zonder voorwaarden. Zonder restricties. Zonder contracten. De bank had de ongebruikelijke moed om zich open te stellen. De eigenzinnige Canoy ging bij medewerkers en klanten in binnen- en buitenland op zoek naar een antwoord op de vraag: wat is er veranderd sinds de crisis bij de bank? Er is heel veel veranderd. Vaak door druk van buitenaf: door technologische veranderingen, aangescherpt toezicht of de publieke opinie. De Rabobank heeft het vaste voornemen om terug te gaan naar zijn roots: een bank die wel winst moet maken, maar zich tevens inzet voor maatschappelijke belangen. Goede bedoelingen zijn lovenswaardig, maar leiden niet altijd tot goede acties. Interne en externe regels worden op de werkvloer te vaak als knellend ervaren. Vooral het afwijken van regels – ook als dat in belang van bank en klant is – is nodeloos ingewikkeld. Ook onderkent de bank de gevaren van digitalisering onvoldoende. De huidige interne en externe controles zijn ontoereikend voor het ondervangen van de gevaren en verleidingen van digitaal bankieren. Het aanstellen van een behavourial risk manager kan ervoor zorgen dat digitalisering geen vloek wordt maar een zegen.kunst
Joris van Casteren
Het Station
Amsterdam Centraal is veel meer dan alleen een station. Het is een stad in een stad waar elke dag duizenden mensen aankomen en vertrekken, winkelen en werken. Een fascinerend bedrijf dat nooit stilstaat. Een plek vol verhalen, verwachtingen en teleurstelling. Reizigers, medewerkers, bestuurders, aannemers, passanten: allemaal hebben ze een eigen band met het station.Joris van Casteren kan als geen ander beschrijven welke mensen het station bevolken. Ogenschijnlijk terloopse gebeurtenissen krijgen in zijn reportages een cruciale betekenis. Met een onnavolgbare nieuwsgierigheid schrijft hij over de mensen die hij tegenkomt. Dit jaar bestaat het station 125 jaar, het reizen per trein 175 jaar.Recensie: Nieuwe Revu
Niet dat het [boek Het Station van Joris van Casteren] hem [mijn collega] zal overhalen de auto vaker voor tram, bus, trein, metro of pont te verruilen, die indruk heb ik niet, maar hij leert wel een nieuws stadsdeel kennen: het Centraal Station. Daarbij speelt het ov slechts een bijrol in het boek. Van Casteren is met zijn nieuwsgierige aard achter de 'bevolking' van het station aangegaan. Beveiligers, beambten van allerlei soort, loketmedewerkers, zwervers en natuurlijk degene waar het op dit knooppunt om draait: de reiziger.Anekdotisch wordt er een wereld aan weetjes voor het voetlicht gebracht en op die manier een beeld geschetst van enkele markante, belangrijke of terugkerende individuen uit de ongeveer 250.000 mensen die het station dagelijks gebruiken, er werken of zelfs wonen.hobby & sport
Koen van Santvoord
Foppe de Haan, Bondscoach voor 4 weken
Het was alsof hij in een sprookje stapte, dat dacht Foppe de Haan, toen hij gevraagd werd bondscoach te worden van Tuvalu. De inwoners van het dwergstaatje in de Grote Oceaan droomden al jaren van voetbalsuccessen, maar die bleven uit. Totdat in de zomer van 2011 de Friese oefenmeester het elftal onder handen nam. In vier weken stoomde hij de jongens klaar voor de Pacific Games. Koen van Santvoord schreef er een boek over 'Foppe de Haan, Bondcoach voor 4 weken'.De voetbalgekke inwoners van Tuvalu dromen al jaren van succes op de internationale velden, maar hun situatie is uitzichtloos. De eilandengroep in de Grote Oceaan telt precies één voetbalveld, interlands worden steevast met dubbele cijfers verloren en geld voor verbetering is er niet. De voetbaldroom dreigt langzaam te vervliegen. Tot er hulp komt uit onverwachte hoek. Nederlandse voetbalfans besluiten zich in te zetten voor het kleinste voetballand ter wereld. Ze gaan op zoek naar sponsors, ontwerpen een nieuw tenue voor de nationale ploeg en als klap op de vuurpijl slagen ze erin om een toptrainer te strikken: Foppe de Haan.De missie voor Foppe en zijn mannen is even helder als ambitieus: de tweede ronde halen tijdens de Pacific Games op Nieuw-Caledonië. Zal Tuvalu zich staande houden tegen regionale grootmachten als Tahiti en Vanuatu? En maken de in het oceaanblauw gestoken eilanders ook maar een schijn van kans tegen de koppensnellers uit Fiji? Naast de voetbaldroom schetst dit boek een beeld van het leven in een compleet andere wereld. Een wereld waar verwende profs niet bestaan, maar waar internationals de kost verdienen als zeeman, postzegelverkoper of speervisser.'Foppe de Haan, bondscoach voor 4 weken leest als een jongensboek'. Zelden volgde een journalist een nationaal elftal van zo dichtbij: geen kleedkamer deur bleef gesloten.Luister naar de podcast van NPO 1Over de auteur: